چيزي حدود يك ماه است كه از كويته آمده ام اينجا. ادلايد استراليا. ديگر تقريبا با همه چيز اين شهر بزرگ و قشنگ عادت كرده ام. با آب و هوايش، مردمش و زباني كه كم و بيش مشكل دارم! اينجا شهر عجيبي هست. مردمان عجيبي دارد. نمي دانم! شايد به اين خاطر عجيب به نظر مي رسد كه براي اولين بار است كه با محيط و مردمي غير از مردم خودم روبرو ميشوم و به زباني غير از زبان شيرين خودم دارم حرف مي زنم.

از اولين روزي كه قرار بود بيايم و داشتم آمده سفر مي شدم، سوال هايي در ذهنم بود كه چرا؟؟ چرا آن ها و آن طرف آبي ها خوبند و ما بد؟؟ چرا ما ازسرزمين خودمان فرار ميكنيم و مي رويم و حتا خطر مرگ را قبول ميكنيم تا آنجا برسيم؟؟ آمتياز و برتري آنها در چيست؟ چه چيزي آنها را سالهاست كه از ما بهتر كرده است؟؟

حالا دارم كم كم به اين سوال ها جواب پيدا ميكنم. دارم با برخورد با مردم اينجا مي فهمم كه چرا آينها خوبيند و فضاي بهتري براي خود و فرزندان شان ساخته و ميسازند و چرا ما بديم و در ساختن فضاي خوب براي خودمان ناكام بوده ايم.

تنها دليلي كه فكر ميكنم اينها را از ماها بهتر كرده است "اين است كه اينها كتاب ميخوانند و ما كتاب نمي خوانيم، اينها كتاب را با خواندن كهنه ميكنند و ما كتاب را آتش ميزنيم و به دريا مي اندازيم."

                          جامعه وقتی فرزانگی و سعادت می یابد که مطالعه، کار روزانه اش باشد. (سقراط)