دلم می خواهد به آسمان بروم فراتر از ابرها جایی که دیگراز ناراحتی و غم خبری نباشد.
می خواهم از همه کس و همه چیز رها شوم دلم به دنبال رهایی است
می گویند ما آزاد خلق شده ایم اما چرا اینگونه احساس نمی کنم
حس پرنده ی را دارم که در انتظار آزادیست ،فضای اطرافش پر وبالش را بسته اند و در میان قفس انداخته اند
انسان آزاد آفریده شده ومختاراست که به میل خودش زندگی کند, اما اطرافیان همیشه به خود حق می دهند که با دخالتهای گاه و بیگاه این آزادی را از ما بگیرند
مردمی که من در بین آنها زندگی می کنم اکثرا از حقیقت گریزانند و برای فریب خود و دیگران نقابی بر چهره می زنند و اینگونه است که شناخت انسانها سخت می شود و اعتماد کردن به دیگران خالی از ضرر نیست.
اینگونه انسان ها به خود باور ندارند,از شخصیت خود خود ناراضی هستند . نارضایتی بعضی ها از کمبودهایی که در زندگی فعلی و یا در گذشته داشته اند نشات می گیرد.
حال میخواهم سعی کنم از نقاب ها عبور کنم میخواهم با دیدگاه وسعیتر از گذشته به اطرافیانم بنگرم سعی کنم پشت نقاب را ببینم، باید بفهمم پشت این نقاب های زیبا چه افکار ترسناکی پنهان شده کاملا مخالف با خودش !
برایم جالب است کسانی هستند که دم از روشن فکری می زنند خلاف ادعایشان رفتار می کنند یعنی دقیقا مخالف چیزی که هستند نقابی انتخاب می کنند و بر چهره می زنند.
بعضیها در ظاهر تو را دوست می دارند و از خوشحالیت خوش می شوند اما بعد از مدتی متوجه می شوی او فقط و فقط در تلاش ناراحتی توست چرا اینگونه بیمارگونه می اندیشند و از آزار دیگری خرسند می شوند؟
چطور باید این انسان های نقاب دار را شناخت ؟ آیا باید گوشه ی نشست و به تماشا پرداخت یا برای بهبودی جامعه خود بجنگم
آیا مقابله ای من تاثییری خواهد کرد ؟
اگر هر کس از اصلاح و تغییر خودش شروع کند می توانیم امیدوار به بهبود شویم
قطره قطره جمع گردد وانگهی دریا شود.
نویسنده:ناهید بیکران
