افغانستان کشوری است جنگ زده که در فقر وگاهی زیر خط فقرقرار می گیرد .دارای شهرها میباشد ؛هر شهر ولسوالی ها داشته و هرولسوالی دارای بخش های مختلف می باشد ،که فرهنگ، زبان آداب و رسوم مردم در هر بخش متفاوت است .افغانستان دارای منابع سرشار طبیعی مانند جنگلات ،رود ها ،دریاچه ها ،کوها وبرکه های بسیار زیبائی میباشد . با تمام زیبائی هایش ومنابع طبیعی کم کم به دره ای از آتش مبتلا میگردد در هر ناحیه وهر مکان صدای انفجار به گوش میرسد مردم آرامشِ روحیشان را از دست داده و برای سوگواری عزیزانشان دیگر اشکی ندارند.
مردمِ افغانستان نمیدانند چه کسی از کجا وچه موقع خانوادهء ایشان را متلاشی می سازد ،باز هم امید شان برای زندگی قطع نمیشود آنها تلاش میکنند تا کشورشان را از یک کشور جنگ زده به یک کشور توسعه یافته مبدل سازند .گویا امید راهی برای تغیر دادن مسیر زنده گی شان شده است.
رنج ، مشقت ،درد و فریاد های بی صدا را به راحتی می توان از چهره های آشفته مردم فهمید ؛آنان میخندند اما ! خنده هایشان پر از اشک است ، آنان حرف میزنند اما ! حرف هایشان پر از ترس است .مردم به خوبی می دانند کشورشان یک وسیله برای بدست آوردن منافع کشور های بیگانه است .
صدای افغانستان به تمام دنیا میرسد اما تمام دنیا هم برایشان این صدا یک صدای عادی وبی ارزش است .
گویا انسان ها دیگر احساس ندارند ،دیگر درد مردم برایشان مفهومی ندارد اگر برایشان گفته شود از شنیدن خود داری می کنند .
آیا چنین نیست که دیگر مردم افغانستان برای سایر جهانیان حیثیت سنگ وچوب را دارند هر کودکی که خانواده اش در مقابل چشمانش متلاشی میشود چهرهء معصوم آن کودک به تمام شبکه هایی جهانی به نمایش گذاشته شده اما کسی برای درک آن تصویر وجود ندارد .....
برای دریافت مقاله های تازه من لطف کرده در صفحه مقاله های من در تارنمای فلم انکس عضو شوید. سپاس
