تا اینکه طالبان و شورشیان مصلح از افغانستان به دلیل ناتوانی فرار کرده ومردم افغانستان به ورزش ادامه دادند .ولی در همان زمان هم ورزش به شکل درستی رونق نگرفته و مردم هیچ علاقه به ورزش نشان نمی دادند. و به جای انجام ورزش پسران خود را به انجام کار وادار می ساختند. تا بلاخره از طرف دولت افغانستان به مردم اهمیت ورزش معرفی شد .

و مردم به جذابیت و اهمیت آن پی بردند .و اما باز هم تنها پسران به ورزش رو می آرودند و از ورزش دختران هیچ خبری نبود .و هیچ جایی هم برای ورزش دختران مساعد نبود .

تا بلاخره در دو دهه قبل راه برای ورزش دختران نیز باز شد .و تعداد محدود دختران افغان در جامعه به ورزش رو آوردند. به دلیل اینکه حقوق زن در جامعه نادیده گرفته میشد .و رنان مانند متاع عادی در جامعه بودند و هیچ توجهی برای مشوره و خواست دختران صورت نمی گرفت .نه تنها در گذشته بلکه در همین حالا نیز تعداد ورزشکاران دختر نسبت به پسر کمتر اند.

اما اگر ورزش امروز را با دو دهه قبل مقایسه کنیم در این اواخر بخاطر اینکه تعداد اندک فامیل ها به سواد و راه پیشرفت جامعه آشنا شده اند به خواست دختر و پسر خود هر دو توجه نموده .و آنها را به خواست خود شان گذاشته می گذارند .تا آینده خود شان را بسازند و به نحوی به جامعه خود خدمت کنند.ولی بخاطر توسعه آن باید تلاش های لازم صورت بگیرد و این توسعه ها از طریق تبلیغات مثبت از رسانه های جمعی توسعه سواد، برگذاری کنفرانس های تشویقی ورزشی ،ایجاد مراکز ورزشی از طرف دولت و.....صورت می گیرد .و بهترین راه توسعه ورزش تشویق والدین و فامیل برای رو آوردن اطفال به ورزش است. تا شود روزی که افغانستان هم مانند کشور های دیگر ورزش و ورزشکاران درخشان و پربار داشته باشد.