معلولیت عبارت از نقص و بی موازنه گی در زمینه جسمی، حسی، روانی و ذهنی که به طور طبیعی از یک انسان صورت می گیرد.
و این حرکات زیاد تر در وقت انجام دادن فعالیت روزمره اتفاق می افتد. معلول جسمی به کسی گفته می شود که از ناحیه دستها پاها ستون فقرات دارای کاستی و یا نقص باشد و البته نباید که اینها را عیب گفت بلکه نوعی از تفاوت بین انسان سالم و معلول است .
که تقربیا%30 افراد جامعه به معلولیت دچار هستند و یا به طور طبیعی و یا در اثر حادثه یی به آن مبتلا شده اند. و بعضاً دارای تداوی است و تعداد بسیار اندکی قابل تداوی نیست.
و یاانسان معلول آنست که توانایی آن نسبت به انجام بعضی فعالیت ها محدود باشد. و قادر به انجام بعضی از کار های دشوار نیست و به همین دلیل شاهد هستیم که بسیاری از انسان های معلول رو به شعر و داستان نویسی می آورند .
به همین نحو مضحر خدمت به جامعه می شوند و اغلباٌ این راه را کسانی که سخن گفته نمی توانند استفاده می کنند چون می خواهند احساسات و گفته های قلب خود را از همین طریق به افراد جامعه برای تغیر مثبت در جامعه بیان کنند که این را دقیق گفته می توانیم که معلولین هم نیم جامعه را تشکیل می دهند . و هر یک به نوبه خود برای بهبود جامعه تلاش لازم می کنند.
مگر تنها چیزیکه باعث می شود انسان های معلول را آزرده خاطرسازدتحقیر و نادیده گرفتن موجودیت آنها بین اشخاص جامعه است چون اگر عاقلانه فکر کنیم حتی به کسانی که امراض معلولی را ندارند از حروف تحقیر آمیز کار گرفته شود باعث می شود که آنها گوشه نشینی را اختیار کنند
و منحیث یک شخص عقب مانده به جامعه معرفی شود. و چی برسد به انسان های معلول که آنها هم از لحاظ جسمانی معلول هستند و این کار باعث می شود که از لحاظ روحی نیز کمبود احساس کنند.
در این حالت اینو ظیفه تمام اشخاص است که آنها را منحیث یک شخص فعال در جامعه مورد احترام قرار دهند و به کسانیکه در مقابل آنها از این کلیمات کار می گیرند باید جلوگیری صورت گیرد. تا اینکه ما در این گناه شریک نشویم و باعث اصلاح جامعه شود
تا شود روزی که تمام معلولان همانند اشخاص سالم در بهبود وضیعت جامعه سهم بارز داشته باشند.
