حسادت 
کلیمه حسادت از حس گرفته نشده ولی حسی است که انسان را بیشتر از حد معمول تحریک نموده و آن را وادار به انجام کارهای میکند که شاید انسان او را دوست نداشته باشد.
طوریکه میدانید در اکثر مواقع حسی حسادت بیش از حد معمول انسان را خار و ذلیل می سازد، بلی به نطر من حس حسادت یکنوع بیماری روحی/روحیاست که در بعضی از اشخاص بسیار کم و در بعضی اشخاص فوق العاده بالاست که به وضوح بروز میکند، که از نظر روان شناسی این در ذات خود یک نوع بیماری روحی و روانی است که در اثر نا ملایمات وکم رسائ های زندگی و یا هم در اثر و یا در اثر فقدان محبت در هنگام طفولیت و یا هم قانع نبودن به آنچه که داریم که از نزد خداوند(ج) برای ماست.
ولی از جانب دیگر حس حسادت اگر مرحله پائین بود، باز از آن در بعضی مواقع میتوان استفاده های مثبت نمود.
بطور مثال: در زمینه تعلیم، علم و دانش، هنروحرفه و یا عبادت. پاینت مثبت دارد.
بطور مثال: دوست من صنه هفتم را امتحان سویه داده و یا اعر شده و یا هم هنر نقاشی/رسامی را بصورت فنی میبرد و یا اینکه خواهرم/برادرم بر اعلاوه کارهای روزمره به پنج وقت نماز و تلاوت قرآنکریم میپردازد، که از این نظر میتوان گفت خوب است.
ولی بدبختانه نظر به تهاجم های فرهنگی بیگانه ها و یا درست نفهماندن اولاد از آئین دین اسلام توسط والدین است. والدین را مخاطب قرار میدهیم. چرا که اولین اجتماع که طفل در آن رشد و نموی فکری و جسمی میکند همانا خانواده است که در راس آن خانواده والدین قرار دارند. بنابراین والدین یعنی پدر الگوی برای پسر و مادر الگوی برای دختر در زندگی خانواده گی است، بعد آن را تقدیم جامعه نموده مثلا در مکاتب که اگر هی ما حس حسادت را همانطور در وجود خود
ریشه و برگ بدهیم و آنرا هر اندازه بیشتر از روز ما قبل خود بارور بسازیم، تبدیل به یک دشمن و جود برای مان میگردد، دشمن خیلی قوی و بزرگتر از هر چیزی که باعث میشود و جودمان را همانند خوره بخوریم، آنجاست که ما لذت واقعی زندگی را از دست میدهیم، چراکه نه خوشی خود را دیده میتوانیم و نه از دیگران.
از بارگاه الهی برای تمامی مسلمین (خواهر و برادر) ارزو میکنم تا از همچون دشمن (حسادت) رهائی یافته و به ارزش های انسانی خویش پی ببرند و دنیا را آنطور که هست قبول کنند. پایان.
با تشکر فراوان
نویسنده: عمرزبیر حمیدی
