خود را در زندگی خوشبخت احساس میکنم که در دوره زندگی خود توانسته ام از چهل و پنج کشور بازدید کنم. اگر در این کشور ها دو ماه را سپری کرده باشم و یا چند روز را بازهم از آنها تاثیر پذیرفته ام. تعدادی از آنها بر من چیزی بیش از یک اثرگذاری ساده داشته اند و از این کشورها با یک شخصیت متفاوت از قبل برگشته ام. آنها روح مرا غنی و از من شخص بهتری ساختند. یمن یکی از این کشورها است.
تعداد زیاد مردم تا هنوز نامی از یمن نشنیده اند و بیشتر شان نمی دانند که حتا در کجای نقشه موقعیت دارد. این گفته که این کشور بیرون از ساحه رادار است و فقط میتوان در آن مسافران پراکنده بدون هیچ جهانگردی را دید, یک گفته تحقیر آمیز است. این بسیار بد است, به این اساس اگر من خواسته باشم تمام کشورهاییکه را تا حالا بازدید کردم درجه بندی کنم, کشور یمن در نخستین جایگاه قرار میگیرد. بدون هیچ شوخی و یا شکی. این هم چرایی اش.
یمن نخستین زادگاه آسمان خراشها تاریخ بشریت بوده است که با استفاده از خشت های گلی برای قرنها استوار بوده اند و در مقابل آب و هوای ناگوار پایداری کرده اند. بخاطر بلندی ارتفاع شان به آنها برج های مسکونی میگویند و بسیار زیبا اند. چون بیشتر مهمانخانه ها در این برج ها در نظر گرفته شده اند من توانسته ام که بیرون و درون این برجها را ببینم. راه پله های شیب دار شما را به داخل اطاقهای رهنمایی میکنند که در طبقه های متفاوت با سقف پایین, کلکین هایکه رو به بالا باز میشوند و یک قالین ذخیم برای خوابیدن بر روی آن قرار دارند. این ساختمانهای در زمانهای متفاوت روز رنگ عوض میکنند و در زمان غروب آفتاب بشکل ویژه ای زیبا اند. آبده محافظت شده شیبام (Shibam) توسط یونسکو(UNISCCO) و شهر قدیمی صنعا, پایتخت تعجب بر انگیز این کشور, نشاندهنده ثروت فوق العاده این مردم بوده است.
سازه های متنوع یمن فقط به ساختمانهایش ختم نمی گردد, بلکه شاهکارهای فوق العاده دیگری را نیز در بر میگیرد که ستودنی اند. هرگز سفر پرهیاهوی شمال را فراموش نخواهم کرد. سفری که در آن فرصت عبور از پل شهارا(Shahara) را داشتم, سازه ای فوق العاده ایکه زمان و جاذبه را به چالش میکشد. هنوز زمانیکه در مورد آن فکر میکنم در خود احساس ترس داردم.
یمن در خود زیبایی های طبیعی را دارد که فراتر از تصور هر بازدیدکننده ای است. دره ها, دشت ها, کوه ها, سواحل دست ناخورده و جزیره خارجی سوکاترا(Socotra) تعداد اندکی از منظره های جالب یمن اند. قدم زدن در کوه پایه های هاراز(Haraz) بسیار ویژه بود. هر زمانیکه جاهای قدم زنی را مقایسه میکنم این کوهستان به یادم هست. از بازدید این منطقه خود را بسیار خوشبخت احساس میکنم, آن راه قدیمی, رقتن از روستای به روستای دیگر و ماندن شب در خانه ها. این یک فرصت خوبی بود تا با مردم محلی یمن وقت بگذرانم و در مورد فرهنگ زیبا و سنت های غنی شان بیاموزم. مهمان نوازی در آنجا مفهوم جداگانه ای میدهد و یک پیاله چای بسیار ارزش دارد. این گردش به سلسله کوه های بی برق و آب می رسد. شرایط زندگی بسیار خوب بنظر میرسد. واقعا احساس میکردم که در آنجا زمان متوقف شده باشد. هر جای که عبور میکردم کسی بود که مرا به خانه اش دعوت کند تا باهم چای بخوریم و بعدا مرا به غذای شب دعوت میکردند تا شب را باهم بگذرانیم. از آنجاییکه بر اساس سنت های مردم یمن هرنوع رد را به مثابه توهین به خود تلقی میکنند, رد دعوت شان بسیار وقت ها دشوار بود.
جدا از این زیبایی ظاهری, چیزیکه من از یمن با خود آورده ام یک حس بشردوستی و سخاوت دست ناخورده و پاک مملو از کنجکاوی سالم و یک شوخ طبعی سرزنده است. زمانیکه با رهنمای محلی خود خدا حافظی میکردم در حالیکه اشک از چشمان مان جاری بود, هر دو میفهمیدیم که امکان ملاقات دوباره بسیار کم خواهد بود.
زمانیکه قبایل شمالی و دولت در توافق صلح قرار داشتند, من در یمن بودم, بازهم ترس, دلخوره و سردرگمی وجود داشت. با این هم من سرتاسر یمن را با امینیت کامل گشتم. شوربختانه این حالت دیری نپایید. دو هفته بعد از برگشت من از یمن, یک کاروان جهانگردان بلجیمی توسط نظامیان مرتبط با القائده مورد حمله قرار گرفتند. هیچ کسی به شمول دو راهنمای یمنی نجات نیافت. این حمله در راهی اتفاق افتاد که من با رهنمای خود از آن عبور کردم. بعد از این حمله شرایط یمن توسط افراط گراهای که در سرتاسر منطقه اردوگاهای آموزشی پهن کرده بودند, رو به وخامت گذاشت. صنعا که همیشه یک بهشت مظمئن برای غربی ها بود, به تازگی هدف بمب گذاری قرار گرفت. در زمانیکه شرایط به اندازه کافی جدی نبود, خیزش های مدنی مردمی در سال 2011 به تعقیب بهار عربی شروع شد, که این شرایط را بیش از پیش پیچیده ساخت. ماه گذشته شوریشیان القائده تلاش کردند تا نخست وزیر محمد سلیم بسیندوا را به قتل برسانند و در هفته گذشته چهل سرباز یمنی در دو خودروی بمب گذاری شده کشته شدند.
نمیتوانم بنشینم و اخبار را تماشا کنم و شاهد باشم که این کشور در حال گرفتار شدن در گرداب اغتشاش غیر قابل کنترل است. همه یمنی ها صلح میخواهند, اما در عوض توسط گروه های دهشت افگنی ظالم مورد حمله قرار میگیرند. تا زمانیکه این شرایط ادامه یاد, توسعه سیاسی و اقتصادی فقط یک دیدگاه انتزاعی باقی خواهد ماند و تمام اصلاحات که برای توسعه پویای یک کشور ضروری است متوقف خواهند ماند.
لطفا به یک مبارزه رسانه ای اجتماعی برای پشتیبانی از مردم یمن و علاقه شان برای صلح به من بپیوندید. بیایید تا با استفاده از شبکه های اجتماعی خود برای بلند بردن سطح آگاهی مردم در مورد این کشور باورنکردنی و مردمش به فعالیت بپردازیم. بیایید تا با نوشتن مقاله های بیشتر در رسانه های اجتماعی راه را برای یک مداخله فوری برای پایان هر دشمنی هموار کنیم و برای این اعتشاش یک راه صلح آمیز پیدا کنیم. بیایید در مورد این کشور شگفت آور, مردمش و مجرمین که در تلاش ویرانی آن اند صحبت کنیم. بیایید این کار را از همین حالا انجام دهیم. کی با من است؟
جیاکومو کریستی(Giacomo Cresti)
http://www.filmannex.com/webtv/giacomo
به صفحه من عضو شوید.
مرا پیگیری کنید@giacomocresti76
