تالار پر از مردان روشنفکر نیکتایی دار بود! در میان جمعیت چنتا بند تنبان هم مشاهده میشد! خانم هایی که شال هایی با طرح پرچم افغانستان سرشون کرده بودند هم دیده میشدند! طبق معمول روسای دوایر دولتی، ژورنالیستای خوشتیپ و دخترکش و جناب فلانی (قهرمان یازده دوره المپیک پلوخوری) حضور داشتند! حضار همه به احترام سرود ملی از جا بلند شدن و در حالی که با افتخار به سرود ملی گوش میدادن به رانی ها و بیسکویت های کنار سالن نگاه میکردن و آب از لب و لوچه شون راه افتاده بود!
سخنرانان در حالی که انگار عصای حضرت موسی رو قورت داده باشن در جایگاه مخصوص نشستن و محفل با دو آیه ای از قرآن شروع شد! 
موضوع کنفرانس انتخابات بهتر ریاست جمهوری و آینده بدون فساد اداری بود! سخنرانان شروع کردن به گفتن اینکه همه باید در انتخابات ریاست جمهوری شرکت کنند تا سرنوشت خویش را خودشان تعیین کنند! 
جالب بود که تمام افراد دعوت شده به کنفرانس از این موضوع خبر داشتن و میدونستن باید در انتخابات شرکت کنند! چون همه سره شون رو به علامت تائید تکون میدادن! وقتی صحبت ازفساد اداری و حیف و میل شدن کمک های خارجی هم میشد همه سره شون رو تکون میدادن! انگار همه این موضوع رو میدونستن! 
خلاصه بعد از تحمل دو ساعت سخنرانی های بیخودی در مورد مسائلی که همه حضار از اون آگاه بودن محفل ختم شد! حضار به سالن پائین راهنمایی شدن تا حالا که دو ساعت حرف مفت شنیدن و شدیدان گشنه شدن با شکم خالی از اونجا نرن! 
جای شما خالی ناهار خیلی توپی هم دادن که از غذای عروسی های مجلل هم مفصل تر بود! منم شانس آوردم که یکی از دوستای لاغر و بی حالم کنارم نشسته بود که حوصله خودشو نداشت چه برسه به اینکه گوشت های روی پلو رو ریزه کنه و بخوره! نوشابه و رانی هم خنک بودن مثل یخچال های قطب شمال! جیگرم حال اومد با خوردن شون! 
همه در حال ترکیدن و منفجر شدن بودیم که چندتا آدم مهربون اومدن و پاکت هایی جلوی ما گذاشتن! یکم ناراحت شدم و با خودم گفتم: حتما پاکت جنازه یه خدا بیامرز دیگه است که باید برم تشییع جنازه اش! بازش کردم و دیدم توش یه اسکناس یک هزار افغانی نو که مگس هم روش بی ادبی نکرده گذاشتن! دیگه بهتر از این نمیشد! هم ناهار مجانی توپ خورده بودم و هم خرج قلیون و کافی شاپ بعداز ظهرم در اومد بود! 
با یه حساب سر انگشتی فهمیدم که یه چیزی نزدیک پانزده هزار دالر آمریکایی برای این کنفرانس الکی و نمایشی خرج شده! فهمیدم کمک های خارجی جای بدی حیف و میل نمیشه! همش میره تو شکم و جیب قشر نیکتایی دار، تفنگ داران و علاف هایی مثل من..