دنیا بر امید است
براساس تحقیقات انجام شده در بین جامعه امروزی ما یکی از مسائل مهمی که در جامعه لازم است که بر آن تاکید شود امید و امیدواری به آینده است:

تحقیقات و بررسی های انجام شده در بین مردم نشان میدهد که جوانان ونوجوانان و همچنین افراد کارمند هر جامعه ای بدون داشتن امید به آینده باز می مانند و اجامعه را می خواباند. چونکه دانش، شادی، شور وذوق، سعادتمندی، هر جامعه ای به دست نیروی کارمند مخصوصا طبقه جوان و نوجوان .امید به معنی آمال، آرزو، چشم انتظار برای چیزهای خوب و نیک، توقع از مردم، در برابر ترس می باشد.حتی می توان گفت که امید در برابر کلمه آرزو در بین مردم استفاده می شود.
امید چیزیست که زندگی را از حالت ساده به حالت پر شکوه برساند. زندگی انسان یک مسیر پرپیچ و خمی را طی میکند چه خوب است که هر انسان امید به آینده داشته باشد تا با مشکلات زندگی مبارزه نموده و به خواسته های خود دست پیدا کند.و هر اندازه که امید زیادتر و واقعی تر باشد حرکت انسان زیادتر و واقعی تر می شود.

انسان های روی زمین با هم تفاوت دارند هر انسانی یک قسم امید و آرزو به آینده خویش دارد. بطور کل می تواند امید و آرزو را به دو قسم، امید واقعی و امید غیر واقعی تقسیم نمود.بطور طبیعی انسان های که از نظر روح وروان، بانشاط، شاد و از سلامتی کامل برخوردار می باشند کمتر به تخیل و به هم وصل نمودن امید های دور و دراز و غیر واقعی می پردازند.همیشه عملی فکر می کنند و عملی آرزو می کنند. به این معنی که آرزو های آن ها در جهت همان محوری است که زندگی دارند، و امید به امور ناشدنی را در فکر خود جای نمی دهند.
ولی افراد ضعیف که دچار به بیماری روانی می باشند، شادی و نشاط عملی ندارند و در وجود شان همت و اراده ای موجود نیست زیادتر خیال بینی می کنند و با خیالات، خود را مصروف امور خویش می کنند.
پس بهتر اینست که حد و حدود امید هایمانرا محدود کنیم و به فهمیم هر چیزی شایسته آرزو کردن نیست.تشخیص امید و آرزوی واقعی و غیر واقعی برای تک تک انسانها یک امر ضروری می باشد. باید یاد آور شد که امید و آرزو بر علاقه رسیدن به نشاط ، سعاوتمندی و شادی در زندگی یک سری آفات و آسیب های دارد که باعث عدم ترقی و پیشرفت می شود که مهمترین آن، نداشتن اطلاعات واقعی در مورد واقعیات، بی پروایی در وظیفه اصلی، بلند پروازی در امور زندگی، دوری از عوامل اجتماعی و فرهنگی حاکم برجامعه.

از مهترین موارد امید های آسیب زده میتوان از1- امید های کاذب نام برد. این نوع امید به دلیل درازبودن آن، و پیامد های نامناسب آن، به امید های غیر منطقی تعبیر می شود. چراکه از عوامل عدم رشد و ترقی به حساب می آید. 2- یکی دیگر از امید های آفت زده خروج انسان از محور برابری است. اگر امید از حد و حدود واقعی خود بگذرد و اعتدال در آن کمرنگ باشد و زیادتر جنبه افراطی به خود بگیرد سعی و تلاش را از انسان سلب می کند پیامد های مثل خستگی در امور زندگی، کاهش سرعت، عدم تحرک انگیزه، عدم حس سعادت، عدم شادی و نشاط را برای انسان به وجود می آرود.آرزو های دراز بر عقل انسان تاثیر زیاد دارد و عقل انسان را می برد، انسان را به غفلت وامیدوار، سر انجام افسوس و پشیمانی در زندگی احساس می شود.
بهترین آرزو، آرزوی کمک به همنوعان، تربیت بهتر فرزندان، خدمت به جامعه ، زندگی و جامعه به پویایی رسانده است. امیدوار بودن به آینده اکتسابی است یعنی باید با تلاش آن را بدست آورد.