زندگی همواره مانند میدان مبارزه است که هر کس در تلاش میباشد و همیشه در جستجوی پیدا نمودن نفقه برای خود و خدمت برای هموطنش می باشد به همین گونه انسان زمانیکه متولد میگردد طفل می باشد معصوم و زمانیکه بزرگتر می گردد و میخواهد حقیقت زندگی را بداند.

طفل همیشه به این طرف و آن طرف نگاه می کند و هر چیز را لمس می کند تا در مورد آن چیزی را بداند و حقیقت را بداند و حتا گاهی بعضی چیز های را در ذهنش می گذارد تا اصل حقیقت و جوهر آن را دریابد .

و بشتر از همه مادر خود که نزدیک ترین شخص برایش می باشد دربازه هر چیزی که می بیند و لمس می کند می پرسد و میخواهد حقیقت را بداند و زمانیکه راهی مکتب می گردد سن آن بیش از هفت سال نمی باشد که با اطرافیان و کودکان دیگر و از معلم خود درس و تربیه را می آموزد .

در حقیقت جامعه سازنده ساز زندگی ابتدایه هر طفل می باشد که آن در حقیقت همه این کار ها را از جامعه سرچشمه میگیرد ما استیم که حقیقت ها را جستجو می نمایم و درس از زندگی می آموزیم و از پند اندارز می آموزیم از آنانیکه این زندگی پر مهاجرا را چگونه سپری نمود اند

ما انسان ها همیشه میخوهیم حقیقت را از اطرافیان خویش بپرسد و تا زمانیکه به حقیقت نرسیم آرام نمی نشینم و زمانیکه حقیقت را دریابیم در فگر جاره آن میگردیم به همین گونه زمانیکه دریافتیم که حقیقت اینگونه است باز هم به راه درست و به مقام والالی هنرمندی می رسیم هنر در حقیقت سازنده زندگی و جاوید انی زندگی انسان می باشد

.

 حقیقت زندگی را زمانیکه دریابیم آن زمان است که زندگی آرام را در میابیم و و حقیقت بهترین راه و روش است برای انسان و هر شخص خواستار در یافتن حقیقت میگردد و زندگی انسان همه مانند این میباشد که حقیقت را دریابن و از حقیقت را پیدا نمایند و از کار های که سبب گمراهی انسان میگردد دوری نماید.

پس حقیقت زندگی را با مطالعه بشتر میتوان دریافت نمود و ازتجرب دیگران بصورت درست استفاد نمایم زیرا که انسان از کار های دیگران پند و اندارز میگیرد.

نویسنده عبدالقهار کبیری