تعداد زیادی از دوستان من, از من خواستند تا در مورد دست آورد بزرگ خود یک مقاله بنویسم. این دست آورد بزرگ من کسب مدال طلای مسابقات قهرمانی کیوکیشین کاراته پاکستان در سال 2013 است. در مقاله برای شما در مورد ورزش رزمی خود و مسابقات قهرمانی خواهم گفت.
ورزش من کیوکیشین کای کان کراته است. این یکی از خطرناکترین ورزشهای جهان است. در کیو کیشین با تمام بدن مبارزه میشود. این به این مفهوم است که مبارزان از دستکش, محافظ ساق و سینه و یا هیچ ایمنی دیگری استفاده نیمکنند. قانون ها و مقرره های این ورزش بسیار سخت گیرانه است, چون یک مبازر نمیتواند که امتیاز بگیرد و یا ببرد تا زمانیکه مبازر مقابل احساس درد میکند. این یک مبارزه سه دقیقه ای است. اگر در دور نخست, امتیاز ها برابر باشد, دور دو برای مدت دو دقیقه برگزار میشود. اگر دور دو هم برابر به پایان برسد, دور سوم شروع میشود. اگر تا این دم امتیاز ها برابر باشد و هیچ تصمیم گرفته نشود, به این مفهوم است که امتیاز های هر دو مبازر یکسان است. در این حالت داور بر اساس وزن مبارزها تصمیم گیری خواهد کرد. رزمجویی خواهد برد که وزنش کمتر است.
رقابت های قهرمانی در هریپور پاکستان از 28 تا 29 دسمبر 2013 برگزار شد. در شروع برنامه تعداد زیاد برنامه های هنری اجرا شد و آوازخوانهای زیادی آواز خواندند. بعد از برنامه, مبارزه های مقدماتی شروع شد و به تاریخ 28 دیسامبر, مبارزها به مبارزه پرداختند.
در بیست و نهم دیسامبر, روز قضاوت در مورد نحوه فعالیت من بود. من در وزن منفی شصت قرار گرفتم. پنجاه تا هفتاد بخش وزنی با مبارزان حرفه ای وجود دارد. حالا نوبت من برای مبارزه بود. من به خود باور داشتم. نخستین مبارزه را با از پاه درآوردن حرف پیروز شدم.
چهار دور مبارزه داشتم که سه تای شانرا با حذف حریف پیروز شدم. آخرین دور مبارزه را یک کمی عصبانی بودم, چون این مبارزه بهترین در مقابل بهترین بود. در مبارزه نهایی, سه دور مبارزه کردیم و هنوزهم امتیازها یکسان بود. حالا بر اساس وزن تصمیم میگرفتند. به اساس تصادف وزن ما هم یکسان بود, داورها گیچ نشدند. بعد رییس سازمان کاراته پاکستان به داورها پیشنهاد کرد که یک فرصت دیگر داده شود, یک دور دیگر یک دقیقه ای مبارزه برگزار گردد و بر اساس نیرو, فن و حمله های مبارزها تصمیم گرفته شود. بعد از یک دقیقه حالا زمان تصمیم گیری بود. همه داورها به نفع من رای دادند و من پیروز مبارزه شدم.
زمانیکه از میدان مبارزه بیرون آمدم, همه به تشویق پیروزی من پرداختند. مربی من ریاض خان شاهین بسیار خوشحال بود. در محفل توزیع پاداشها, رییس سازمان کاراته پاکستان محمد اعظم مدال طلا را برایم داد. این خوشحال ترین روز زندگی ام بود.
حالا رویای من برای بدست آوردن قهرمانی جهانی است و به مرحمت خدا راهی آلمان برای یک رویداد جهانی هستم.
.
