این چه شوری هست یارب این زمان برپاشده ضعف طاعت در میان بنده گان پیداشده
هر کسی را من که میبینم دراین دور و زمان طاعت شان کم و شوق جمله گی دنیاشده
در پی دنیا فتاده این زمان خورد و کلان دارم این افسوس که شوق شان زعقبی کم شده
حُبِ درهم گشته نقشِ قلبِ هر پیرو جوان زان سبب این خلق عالم جمله بی پروا شده
زین سبب مغرور گشته خلق یارب این زمان شِفقت و اُلفت نـــــدارد عاشق دنیــــاشده
میکند زشتـــی بهر پیـــر و جــــــوان چون ببیند قوم و خویشی نزد شان پیدا شده
میکند پهلو تـــــهی از هر یتیــم و بینــوا میل و شوق شان ببینی سوی هر دارا شده
بسکه مستغنی شده جمله زهر قوم وقریب ناسزا گوید به هرکس چون بعـزّ و جـاه شده
نیست خوفِ هم ز آزار کسی در قلب شان حُبِ دنیا بسکه اندر قلبِ هر یک جـــا شده
یا الهی کبروعُجب ازقلب ایشان کن رها گر ز ایشان لغـزش جـور و جفـــا پیـــدا شده
بنده گانت پست و نا چیز اند جمله ای خدا عفو گردان جرم شانراگـر زراه بـی راه شده
کرد گارا بنده گانت گر بگیری سر به سر لائـقِ دوزخ بُــوَد هــر یک زبس گمــراه شده
گرچه از حد و عدد گشتست افزون ایخدا جرم ایشان لیــک رحمت فوق بر اشیــاء شده
بنده گانت هست عاجزهرزمان ای کردگار گرچه کبر و عُجب کرده غـره با دنیـــا شده
غره گی آدمی هم ز احمقی ست ای کبریا سوی اصل خود نبیند کـــز منی پیــدا شده
این قدر دارند ایشان کبرو باشد با دماغ اصل خود را گم نموده کز چه چیز یکجا شده
باز گر سازی فراوان بر سر شان نعمتی باز میبینی که هــر یک طاغی و گمــراه شده
گر ببیند زحمت و تکلیف جانی یک زمان طــاقت یک دم نـــدارد ذاکـــــر مـــولا شده
رهزن بد هست دائـم همقـرین نیک و بـد او چه صیّاد است و دامش هر کجا بر پاشده
حفظ تو ناصر شود یارب برای مؤمنین عفو کن هـر لغزشی کـز نــزد شــان پیداشده
ای "صدیقی"دار دائم خوف مکر آن خبیث چــاه ها دارد برای هــرکـه او بــی راه شده
"هـــــــانیـــــــــه صدیقـــــــــی"
