حقیقت زنده گی این است که روزی که به دنیامی آیی درهمان روزتمام سرنوشت تونوشت می شودکه درکدام روز؛درکجانفس توگرفته شود.

خداوندپاک به مابنده گان خودنشانه های زیادی داده است

.....

ولی مابنده گان غافل ازتمام چیزهاهستیم .

مابنده گان به خواب غفلت هستیم ازهیچ زنده گی آخرت خودبی خبرهستیم .....

باوجودی که خداوندپاک به مانشانه های داده است ملی ماهیچزنده گی نیستیم

....

وقتی که مادچارکدام مشکل می شویم دست به سوی خداوندپاک می کنیم باآن رازونیازمی کنیم به نیم های شب بیدارمی شویم به شروع به نمازخواند می کنیم تاکه مشکل ماحل شود

.

وقتی مشکل ماحل شد خداوندبادیگرفراموش می کنیم .که این خداوندپاک است باتمام قدرت خوداین مشکل مان راحل کرده است .

مابایدشکراین همه نعمت هارابه جابیآوریم

....

زنده گی به مرورزمان تیرمی شوداماماغافل ازاین هستیم ..............

این هم روزهای  که تیرمی شوداین هاهمه ازعمرمان است که می گذارداین هاهمه عمروزنده گی مان است به مثل بادتیرمی شود

.....

ازآخرت هیچ خبری نداریم فقط وفقط به فکردنیای امروزی خودهستیم که آرام ،آسوده باشیم

.

بایدکمی هم به فکرآخرت خودباشیم که این دنیافانی است به هیچ کس وفای ندارد.....

تمام مابه نوبت خودمی رویم ....

روزی می رسدکه این دنیاراباتمام آرزوهای خودترک می کنیم

......

باتمام آن اموال خود،آرامی خود،آسوده گی خود،زنده گی خود،این همه خداحافظی کنیم ...

وبه سوی آن دنیای ابدی به حرکت شویم

...........

این است حقیقت زنده گی مان ...............

درآخرازهمه ی تان سوالی دارم که آیامابنده گان به فکرآخرت خودهستیم ؟؟؟؟

آن چیزهای که خداوند(ج)به ماامرکرده است به جامی آوریم ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

 

آرزو"رحمانی "