درزمان نه چندان دوری پرستارجوانی دریکی ازکشورهای اروپایی زنده گی میکرد.یکی ازخصوصیات این پرستارجوان این بود که همیشه به زنده گی احساس خوشایندی داشت.هیچوقت به مغزش افکارمنفی را راه نمیداد.روزی اورابه منطقه ای که بیماران جُذامی درآنجا نگهداری می شدند فرستادند تاچند مدتی راازآن بیماران هوشداری کند.وقتی به آن منطقه رسید بیماران را خیلی افسرده وناامید اززنده گی دید.پرستاران دیگری هم آنجا بودند؛بیشترازاینکه متوجه بیماران باشندمتوجه صحت خودبودندکه مباداآن بیماری به آنهاسرایت کند. پرستارجوان بدون اینکه کوچکترین تشویش وتلقین منفی یی به مغزش راه دهد شروع به کارکرد
به تمام بیماران توجه بسیاری نشان میداد،به آنها محبت میکرد،برایشان موسیقی می نواخت،قصه میخواندودربین شان نشست وبرخواست مینمود.بیماران هم بااینکه می دانستند زنده نمیمانند با رویه نیک این پرستارهمان لحظه ای راکه نفس میکشیدندغنیمت شمرده وخوش بودند.پرستارجوان مدت زیادی را درآن منطقه ایفای وظیفه نمودوهرگزبه بیماری جذام مبتلا نشد
پس نگاه مثبت به زنده گی میتواند بسیاری ازچالشهای روحی را درمان نماید.شایدنتوانیم به ساده گی وراحتی به آرزوهایمان برسیم ودرطول عمرمان سختیهای زیادی رامتحمل شویم امااین نباید دلیلی براین شودتااززنده گی دست بکشیم وناامیدشویم
تامیتوانیم به خود انرژی مثبت تزریق کنیم وبگوییم که ما به پیروزی خواهیم رسید.دادن پیامهای زیبا به قلبمان روح وروان را شاداب وسرسبزنگاه میدارد،چشمهایمان را پرنور میسازد وزنده گی رابرایمان دلنشین ترمیکند ورزش کردن را فراموش نکنیم تابدنمان سالم بماندچراکه عقل سلیم دربدن سالم است
