ظلم، ضرب و شتم، آوارگی، دشنام، گرسنگی، همه و همه دارایی های فقرا اند. کسانی که فقط جرمشان "نداشتن" است.
چقدر خجالت میکشی وقتی تو را فقیر میگویند!
نگاه های عجیب و دردآور مردم!
هضم سنگین حرف های اطرافیان!
این همه زجر از تو یک قهرمان میسازد.
من تو را یک نام میدهم زیرا تو شایسته آن هستی.
من تو را "دارای پنهان" مینامم.
تو آبرو و شخصیت خود را ایثار همنوعان و نزدیکان خود میکنی و این یعنی نهایت بزرگی!
تو خدایی در کلبه حقیرانه خود داری که خدا چون خود ندارد!
تو دارا ترین داراها هستی.
به یاد آور شبهایی را که گرسنه سر به بالین میگذاری
روزهایی را که زیر تازیانه آفتاب عرق میریزی
و طعنه های سهمگینی که مثل تیر بر قلب آبرویت میخورند.
تو!
با تمام خستگی هایت سر تعظیم فرود نمیاوری و باز زیر لب میگویی:
"تا شقایق هست زندگی باید کرد"
زندگی کن تا بدانند زندگی کردن حق همه انسانهاست!
فارغ از مذهب و دین
یا خیالی یا یقین
تو به یک اصل باور داری
"زندگی حق همه انسانهاست"
در نهایت هدف من به عنوان نویسنده بلاگ این بود تا مرز و محدوده افکار خود را برداریم و به هر کس را از روی انسانیت بنگریم نه به ثروت، دارایی و مال. چه خوب میشود شبها کمی سبک تر بخوریم و خواب راحت تری داشته باشیم به باور اینکه همسایه مان نیز امشب سیر است!!!
اخرین جمله ام این است:
"فقر، فارغ از عدم ثروت عدم خرد است."
منتظر بلاگ های بعدی من باشید
