سازگاری عبارت است از یک نوع همآهنگی با محیط و اطرافیان، همدیگر پذیری، از خود گذری در بعضی مسایل، و صبر و گذشت در مقابل حوادث زندگی و همقطاران .

سازگاری یک امر عمده و حیاتی برای ادامه دادن زندگی می باشد؛ چه زندگی شخصی باشد، زنده گی خانواده گی یا هم زنده گی اجتماعی باشد

سازگاری به چند کتگوری؛ سازگاری فردی، سازگاری خانواده گی، سازگاری اجتماعی تقسیم شده است :

سازگاری فردی : سازگاری فردی مهمترین نوع سازگاری می باشد که سرآغاز ارتباطات عاطفی و پیوند ها می باشد .

سازگاری فردی این است که شخص اعتماد به نفس داشته باشد، به آنچه دارد قناعت پیشه کند با همقطاران و فامیل خود مهربان و صبور باشد به آیندهء خود امیدوار باشد و با عزم و ارادهء قوی به امور زنده گی خود بپردازد با رشته مسلک و طرز زنده گی خود عشق بورزد انتقاد پذیر باشد و به نظریات دیگران احترام داشته و از نظریلت شان برای اصلاح و بارور ساختن شخصیت خود استفاده کند.

سازگاری خانواده گی : اینست که با والدین، خواهر و برادر، همسر و فرزندان مهربان و محبت پیشه گیرد، در میان خانواده فضای تفاهم را ایجاد کند تا اعضای خانواده بتواند مشکلات خود را به راحتی با هم در میان بگذارند و در حل مشکلات همدیگر همکار باشند، فضای عاطفی خانواده تداوم پیدا کند و محبت بیشتر شود.

 

سازگاری اجتماعی : اجتماع کانون از اشخاص و افراد مختلف با طبع، خواص و عادات متفاوت در سطوح متفاوت می باشد.

 

ما روزانه با هزاران نفر مختلف سروکار داریم، از طلوع صبح صادق و اولین گام که به بیرون از خانه می گذاریم؛ با مردم بیگانه که در یک عراده سفر می کنیم با دریور موتر، با دکاندار دکان نزدیک خانه، با نانوا با عسکر و نگهبان دروازه محل بود و باش کار یا تحصیل ما و با صدها تن از همکاران و همصنفی های ما به تماس هستیم و به نظر من در میان این همه افراد نزدیکترین آنها همکاران همصنفان و دوستان ما است که به نحوی حدود نصف عمر خود را با آنها سپری می کنیم پس طرز برخورد ما با آنها برای تداوم روابط عاطفی و همکاری خیلی مهم میباشد، باید با طرز رفتار خود به همه این حس را بدهیم که میتوانند به ما اعتماد کنند و از ما توقع همکاری داشته باشند.

در حقیقت از بدو پیدایش طبیعت یک نوع ناسازگاری و عدم تفاهم، مخالفت و خشونت در طبیعت تمام موجودات نهفته است و انسان ها هم واضح است که از این امر مستثنا نیستند اما به عنوان انسان و اشرف مخلوقات برای ادامه دادن زندگی در یک فضای امن اطمینان محبت و صمیمیت باید احساسات و پرخاشگری خود را در کنترول داشته بالای خود مسلط باشیم و سعی کنیم برای ایجاد تفاهم و همآهنگی زیرا خانواده و اجتماع عرصهء تکامل برای انسان است نه صحنهء پیکار، انسان ها برای تکامل و تداوم خود به بودن دیگران در کنارش نیاز دارد

حنا " اهورا ".