فیلمنامه سرنوشت تلخ - قسمت اول

Posted on at



 


صحنه اول:    موقعیت: خانه سارا           مکان: داخلی          زمان: روز


دختر بود به اسم سارا یک دختر بسیار زحمت کش ومهربان وبا مشکلات زندگی خودش دست و پنجه نرم میگرد پسری را دوست داشت به اسم احمد برای اولین بار شد باهم دیگر ملاقات کردن وباهم آشنا شدن درخانه سارا بود این دو دلداده همسایه ای هم بودن دریک خانه زندگی میکرد ن اما طبق های شان جدا بود روزی سارا برای اولین بار رفته بود مکتب موقع برگشتن احمد دم خانه ایستاد بود سارای بیچاره موقع نزدیک به طرف خانه شد احمد را دید تمام بدنش میلرزید زیاد دست پاچه شده بود نمیتوانیست خود را کنترول کند عرق از سرو رویش جاری شده بود مانند اینکه زیر باران برون چتر باشد


                                             احمد: سلام ببخشید مادرتان خانه نستین رفتن جایی


                                             سارا: به جواب احمد گفت سلام: بعداز سلام سکوت


                                             کرد رفت به طرف خانه


                                             احمد: ببخشید جواب مرا ندادین حالا تا مادر تان می


                                             آیند بروید خانه ما! مادرم منزل هستن


                                             سارا: نه تشکر میروم دم خانه منتظر می مانم تا   مادرم بیایند


این اولین حرفهای بود که احمد وسارا بهم زده بودن سارا موقع که به احمد گفته بود نه تشکر میرم تا مادرم بیایند بعدا زا اولین جواب زود: بایک نفس عمیق رفت بالا دم خانه خود تا چند دقیقه ای نشسته کم خسته گی اشت رفع شد درهمان حال زیاد خوشحال بود گفت


                                             سارا: خدایا چقدر خوشحالم خواب می بینم یا بیدارم


سارا دوست داشت درزندگی اش یکی  را داشته باشد که بتواند همرایش درد دل کند دوستی داشت که مرجان نام داشت. مرجان دختری بود که از دوران مکتب همرایش دوست بود سارای بیچاره با دل ونیت پاکی که داشت فکر میکرد مرجان با هاش یک دوست صمیمی است واورا مثل خود خوب میدانست ولی مرجان دختری بود که میخواست خود را به سارا نزدیک کند دختری بود که خودرا پیش روی سارا خوب جلوه میداد ولی پشت سر باهاش خصومتت داشت علت خصومت مرجان با سارا این بود که دوست نداشت احمد وسارا به هم برسند به خاطر اینکه احمد بسیار یک پسر پولدار، درسخوان، ومیخواست خود مرجان تمام پول ودارای احمد را نصیب شود وسارا را از احمد دور بسازد


سارا میخواست این حرف را به مرجان بگوید موقع رخصت شدن ردحال رفتن در راه بودن که سارا می خواست به مرجان بگوید:


                                             سارا: مرجان میخواستم یک حرف را برایت بگویم


                                             مرجان: خوب بگوببینم چه حرف است که میخواستی    بگوی


                                             سارا: من میدانم چه . برایت بگویم


                                             مرجان: چرا نتوانی


                                             سارا: میخوام یه حرفی را برات بگویم که جز من وتو هیچکس نباید بداند


                                             مرجان: خوب بگو


                                             سارا: من درزندگی ام یکی را زیاد دوست دارم


                                             مرجا: خوب بگو ببینم کی است


                                             سارا: اون شخص پسری است به اسم احمد که  همسایه ما می شود


                                             مرجان: خوب دیگر ازین چه بهتر


سارا بالاخره حرف را به مرجان گفت ودرحال رفتن با هم صحبت میکردن سارا با بسیار ترس که داشت صد دل یکدل کرد وکم کم رازش را میگفت دستهایش را که بسیار یخ زده بود محکم به م میفشرد ومیگفت مرجان زیاد احمد را دوست دارم ولی نمیدانم چه جور بهش اظهار کنم دوست داشتنم را چراکه میدانی خودت من موقعیت بیرون شدن از میزل را تنها ندارم چه برسد که من بتوانم همرایش صحبت کنم مرجان به جواب سارا گفت


                                             مرجان: دوستش داری


                                             سارا: دنیای منه


                                             مرجان: دوستت داره


                                             سارا: این تنها سوال منه


نزدیک شانه شدن وسارا ومرجان باهم خدا حافظی کردن مرجان رفت وسارا آمد طرف خانه خود درحال آمدن به طرف خانه شد دیا احمد باز کنار دم خانه ایستاده است زیاد خوش شد وباخود گفت خدایا... خیلی خوشحالم یه بار دیگر احمد را ببینم احمد در را برای سارا باز کرد ودستش را گرفت چون سارا نتواند برود


                                             سارا: سلام ببخشید اجازه بدهید که تیر شوم


                                             احمد علیک فقط می خواستم یک حرف را برایتان  بگویم قول میدهم زیاد وقت شمارا نگیرم


                                             سارا: بفرمایید ولی یه کم زود ترچون من زیاد وقت   ندارم باید بروم


                                             احمد: تو رو خدا ازحرفهایم ناراحت نشوید بخدا   مجبورم بگویم اینکه ازان روزی که                                                                      شمارابرای


                                             اولین بار دیدم زیاد ازشما خوشم آمده وبخصوص طریقه حرف زدن شما


                                             سارا: منظور


                                             احمد: منظور بدی ندارم اینکهه من شمارا بسیار زیاد  زیاد دوست دارم میخوام بدانم آیا شما هم مرا دوست دارید؟


                                             سارا: ببخــــــشید به جواب ســــوال شما چیزی گفته   نمی توانم


                                             احمد: شما را بخدا من طاقت ندارم میخوام حرف


                                             دل تان را بدانم      سارا: با یه لبخند: بلی من هم شمار ا بسیار زیاد  دوست دارم    


بعدازن همه مدت دوست داشتن احمد وسار روزبه روز زیاد تر میشد وهخر روزیکه سارا ازمکتب بر میگشت احمد همان ساعت موقع آمدن سارا می آمد سر رایش وایستاد میشد باهم احوالپرسی میکردن ویه لبخند به هم میزدند وبا خوشحالی زیاد که داستن طرف خانه هایشان میرفتن اجمد پایین می نشست وسار بالا


                                             احمد: سارا نمیدانی چقدر خوشحالم که دوستی مثل


                                             تورا دارم


                                             سارا: منم بخدا


                                             احمد: به خیلی سختی ها تورا بدست آوردن ولی دعا


                                             کن تو روبه من بدهند


                                             سارا: آره بخدا تنها آرزوم همینه


                                             احمد: که تورو به من ندن بخدا میمیرم


                                             سارا: تورو خدا اینجوری حرف رو نزن هرجا بری


                                             من با هات میرم


فردای همان روز سارا میخوست برود مکتب مرجان زنگ زد امروز دنبال من نیا من نمیتوانم بروم مکتب میخوایم یک جای مهم بروم کار دارم سار قبول کرد گفت باشه سرارا در مکتب بود ومرجان که نرفته بود صبح همان روز رفت دم خانه سارا سنگ را گرفت ودر را تک تک کرد خواهر کوچک سارا آمد ودر را باز کرد وبعد از احوالپرسی آمد داخل اطاق دید مادر سار درحال  جاروب کردن خانه است.


                                             مرجان: سلام خاله جان خوب هستین


                                             مادرسارا: شکر دخترم خوب هستم تو خوبی


                                             مرجان: آه خاله جانم خوبم الحمدلله


                                             مادرسارا: البته امروز مکتب نرفتی دخترم


                                             مرجان: نه خاله جان نرفتم


                                             مادر سارا: چرا دخترم خیریت است


                                             مرجان: بلی خاله جان فقط آمدم چند کلمه گپ دارم


                                             باید به شما بگم


                                             مادر سارا: خوب بابشین دخترم بگو می شنوم


                                             مرجان: میخواستم بگم دختر شما پسری را به اسم


                                             احمد که پسرهمسایه شمامی شود دوست داردخواستم 


                                             به شما بگویم  که شما هم ازین موضوع آگاه باشید


                                             مادرسارا: چه چه چه چه ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟


                                             مرجان: مه فقط همینقدر گفتم دختر تان که آمد بقیه


                                             موضوع ازخودش بپرسید راستی اینکه من رفته وبه


                                             برادرش هم گفتم


بعد ازینکه مرجان فریبکار که با سارا کرد وبه او خیانت کرد آمد وتمام گپ را به ماد رسارا که یک زن بسیار مهربان بود گفت ومادر با شنیدن این حرف فشارش بالا رفت وافتاد داخل اطاق وبیهوش شد وبمرجان که این حال مادر را دید از خانه بیرون شد وفورا خواهر کوچکش آمد داخل اطاق وبا فریاد بلند گفته مادرجان چیشده. شمار ا به خدا جواب بدهید چی شده چرا جواب نمیدین


مرسل که خواهر کوچک سارا بود رفت وهمسایه را صدازد در را بازکردن فریاد میزد وگریه میکرد بیاید لطفا


                                            


                                             مرسل: لطفا کمک کنید هیچ کس خانه ما نیست


                                             همسایه: چیه دخترم چی شده


                                             مرسل: نمیدانم یکدفعه ای مادرم را چی شده تورو


                                             خدارا کمک کنید


                                             همسایه :برودخترزودیک پیاله آب قنددرست کن بیار


                                             مرسل: باشه حال  می آورم


                                             همسایه: تشویش نکن دختر بهترمیشن تشویش چیزی


                                             کردن فشارشان رفته بالا زود خوب میشن گریه نکن


                                             مرسل: تو رو خدا ببرید مادرم را دوکتور


بعد ازینکه مادر سارا ضعف کردن وفشار شان بالا رفته بود تمام این کار ها به خاطر حرفهای مرجان بود که به سر مادر سار تاثیر زیاد گذاشت بعدازینکه یه کم به هوش آمدن همسایه آنها را بردن فورا شفاخان بعد ازینکه برد شفاخانه یک ساعتی روی تخت بیمارستا استراحت بود ن بعد برایشان سیروم وصل کردن وآنهارا آوردن خانه ونزدیک آمدن سا را از مکتب رخصت شد ماد رهمش چشمش به ساعت بود تا اینکه سارا بیایه وازش بپرسد که این حرفها ایکه مرجان گفته راست است یاخیر


سارا از مکتب آمد رفت لباسهایش را کشید کیف خودرا گذاشت آمد داخل اطاق ودید مادرش سیروم به دستش وصل است وزیاد ترسیده بود قلبش زیاد میزد ...


                                             سارا: سلام مادرجان چی شده خدا بد نده


                                             مادر: این همه دردها را از دست تو می کشم


                                             سارا: چرا چی شده


                                             مادر: چی میخواستی بشه


                                             سارا: خوب چی شده


                                             مادر: این حرفها ایکه شنیدم راست است


                                             سارا: کدوم حرفها مادرجان


                                             مادر: امروز صبح مرجان آمده بود خانه ما وگفت


                                             که تو احمد را دوست داری او چه کاره تو میشه که تو از همه جا به مادرت نگفتی رفتی به چی کسی                                                     گفتی که تمام شهر را خبر میکند که سارا این قسم دختری است تو چرا دوست ودشمن خود را نمی     شناسی


                                             سارا: بلی مادر راست است من احمد را دوست دارم


دختر زیاد ترسیده شده بود با وجودیکه میخواست کسی از فامیلش خبر نشود ولی نمیدانست بهتری دوست او که نزدیکترین آن بود رازش را به فامیلش بگوید تنها مشکلی که احمد وسارا داشت این بود که مذهب هایشان فرق میکرد ومهمتر ازهمه  برادر سارا وپدر احمد راضی نبودن چرا که این دو فامیل بیگانه بودن وهیچ خوی خصلت شان به هم دیگر معلوم نبود وچدر احمد میگفت من هیچ وقت به پسر خود دختری بیگانه  را نمیگیرم وبه خاطر اینکه سارا احمد را فراموش کند احمد با وجودیکه از قضیه خبر نداشت پدرش از نبود اجمد سوی استفاده کرد ورفت به خانه همراه مادر احمد حرف میزد ومیگفت من پسر خودرا به او دختر نمیدهم باید برای اینکه احمد  سارا را فراموش کند برویم خواستگاری دختر کاکای احمد واورا به احمد بگیریم تا اون دختر دست ا زروی پسر ما بردارد بعد ازینکه رفتن واحمد از سفرآمد دید کلی خانواده اش همرایش تغیر کردن پدرش گفت بیا بنشین که همرایت صحبت کنم پسرش نشست و صحبت ها را آغاز کردن در روی یک فرش وجمع شدن احمد دستپاچه شد وزیاد ترسیده شده بود با خود زیر لب میگفت خدا یا کمکم کن آیا سارای منو چیزی شده گفت چی گپ شده پدر


                                             پدر احمد: من دیگر نمیخواهم که اسم او دختر داخل


                                             خانه بالا شود


                                             احمد: چی چی؟ من اورا دوست دارم میفهمید دوست


                                             پدر احمد: من صد دفعه برایت گفتم دیگر این رافرا


                                             موش کن وزندگی ات را بکن وتمام هوش وحواس


                                             تو همیشه به طرف اواست اوبه درد تو نمیخورد


                                             احمد: من اورا دوست دارم من حاضرم به خاطرش


                                             اززندگی ام بگذرم آخر او زندگی من است من بدون


                                             اویک لحظه هم زندگی کرده نمیتوانم


                                             پدر احمد: بس است دیگر نمیخوام چیزی بشنوم


                                             احمد: چراآآآ. من به زندگی ام حق انتخاب را ندارم


                                             یا درکنار سارا زندگی یا مرگ شنیدین


                                             پدر احمد: احمد چوب باش ودیگه نمیخوام چیزی


                                             بشنوم دستم ر ارویت بالا نکردم سکوت کن من


                                             اینطور پسر بزرگ نکردم که به سر خود هرکار


                                             دلش بخواهد انجام دهد


                   برای خواندن ادامه مطلب در اینجا کلیک نمایید



About the author

160