تنبلی یک پدیده همه گیر است که در همه کشورهای جهان و در بین همه مردم جهان به نوعی و با کمیت بیشتر و یا کمتر وجود دارد. به تعویق انداختن کارهای از برنامه ریزی شده و از پیش تعیین شده و زدودن اهداف زندگی را تنبلی میگویند. بر اساس تعریفکه از تنبلی در بالا رفت, میتوان تنبلی را اندازه گرفت و میزان آنرا در بین افراد و جامعه ها پیدا کرد.
اما اینکه چی عامل های سبب بیکاری میگردد, میتوان عامل ها را به دو دسته تقسیم بندی کرد. عامل های فردی و عامل های اجتماعی. عامل های فردی به خود فرد برمیگردد که میتواند به شکل اکتسابی در خانواده باشد و یا ممکن است که بر اساس بعضی مطالعه ها بشکل وراثتی باشد. خانواده بهترین مکان برای پرورش و آموزش کودکان است. اگر پدر و مادر افرادی تنبل باشند و به اهداف و برنامه های خود چندان توجه نکنند و یا یک زندگی بدون هدفی داشته باشند, کودکان را نیز چنین پرورش دهند, آنها انسانهای تنبل آینده خواهند شد که نمیخواهند برای رسیدن به اهداف و برنامه های خود تلاشی کنند و دست به کاری بزنند.
از لحاظ اجتماعی نیز پدیده تنبلی قابل بررسی است. در جامعه هایکه کوشش و تلاش را تشویق میکنند, این جزء از زندگی تبدیل میشود و همه در تلاش کار و فعالیت بیشتر میگردد, آنها برای رسیدن به اهداف خود بیش از دیگران تلاش میکنند و زندگی های پرکارتری دارند. این زمینه سبب میگردد که افراد از کودکی در یک فضای هدفمند بزرگ شوند که زندگی بشکل تیز و تند آن جریان دارد. اما برعکس این هم ممکن است. در کشورهاییکه مردم چندان به تلاش و کوشش توجه نمیکنند و بسیار هم افرادی هدفمندی نیستند و یا به عبارت دیگر زندگی های هدفمندانه ای را ندارند, فقط در پی سپری کردن زندگی خود اند, کودکان شان نیز مانند خود شان تنبل بار می آیند و در یک فضای بی روح زندگی میکنند که هیچ انگیزه ای برای کار و فعالیت برای شان نمی دهد. این کودکان بسیار نادر است که در آینده به سوی کارهای بزرگ و دشوار گام بردارند و هدف های بزرگی داشته باشند. از این لحاظ میتوان تنبلی در افراد را در دو بخش فردی و اجتماعی بررسی کرد.
کمبود اعتماد به نفس از لحاظ فردی, شخص را بسیار کم جرئت و ناتوان بار می آورد که احساس میکند قادر نیست که کاری را به انجام برساند. چنین افرادی هرگز نمیخواهند خطر کنند و دست به کاری بزنند که ممکن است برای شان خطر داشته باشد. این گونه افراد بسیار محتاط اند و کوشش میکنند که همان روند عادی زندگی خود را ادامه دهند و هیچ گونه تلاش در راستای کارهای بزرگ و هدفهای بالا را مطرح نکنند. اگر به چیزی باور هم داشته باشند, از اعتماد به نفس کافی در راستای اجرای آن برخوردار نیستند. این خود سبب یک نوع ترس همیشگی در وجود شان میگردد که نوع تنبلی تعبیر میشود.
