افغانستان سالها است که از نا امنی رنج میبرد و سبب مشکلات زیادی برای آن گردیده است. این کشور دهه ها می باشد که طمع تلخ ناامنی, فقر, بیکاری و نیازمندی را سالهاست که میچیشد. بسیاری از فرصت های پیش آمده برای توسعه و پیشرفت خود را به اساس همین مشکلات از دست داده است و به یک کشور ناامن و نیازمند کمک تبدیل گشته است.
افغانستان از سال 2001 که برج های دوقلو توسط القایده مورد حمله قرار گرفت و به کشته و زخمی شدن هزاران انسان منجر شد مورد توجه قرار گرفت و کشورهای غربی به رهبری آمریکا به این کشور نیرو اعزام کرده اند. تا بتوانند از حضور بیشتر نیروهای دهشت افگن به این کشور جلوگیری کنند و مانع رشد دوباره آنها گردند.
به این اساس, پیمان نظامی ناتو به افغانستان نیرو فرستاد و به همکاری نیروهای جبهه مردمی مقاومت که از سالها به این طرف بر ضد نیروهای طالب میجنگیدند توانست که افغانستان را از شر این گروه ها نجات دهد و رژیم خودخوانده طالبان را سرنگون کند. اما این همه کار نبود و همه چیز به این مرحله ختم نشد. بلکه ادامه یافت و نیروهای خارجی را برای سالها در این کشور درگیر جنگ های نامنظم و چریکی کرد که سبب تلفات بسیار زیادی برای همه طرف های درگیر در این جنگ ها شد.
نیروهای بریتانیایی برای حفظ نظم و امنیت و همچنین مبارزه با شورشان طالب و القایده که بر ضد دولت افغانستان میجنگیدند به ولایت هلمند اعزام شدند و در مدت دوازده سال که از حضور شان میگذرد توانستند که ساحات زیادی را از وجود طالبان پاکسازی کنند و امنیت نسبی را در این ولایت برقرار کنند. آنها دست به ساخت و ایجاد پایگاهای زیادی که سر به صدها میزند در این ولایت زدند و هزاران نیروی مسلح افغانستان را آموزش دادند. در تامین امنیت همکاری کردند و شرایط را برای آموزش و پروش و زندگی بهتر در این ولایت فراهم ساختند.
اما آنها حالا در حال ترک این ولایت بر اساس جدول زمان بندی خروج نیروهای خارجی از افغانستان اند. آنها در حال حمع آوری تجهیزات و نیروهای خود از بیشتر مناطق هلمند اند و به پایگاهای بزرگ منتقل میکنند. تا در نهایت آنها را نیز به نیروهای داخلی واگذار کنند. آنها به این باور اند که حضور شان در این ولایت سبب تغیرات زیادی گردیده است.
