1. در این اواخر نظریه نادرست که در بین مردم زیاد رواج یافته این است که "لیزر یک وسیله سرطان زا میباشد".
حقیقت که واضح است این است که لیزر یک وسیله قبول شده توسط نهاد معتبر جهانی مانند سازمان دوائی و غذائی امریکا یا FDA بوده , وسایل و دواهای که این معیار کیفیت را طی کرده باشد عوارض آن به حد اقل رسیده میباشد و کمترین عارضه را دارا میباشد , در اجتماع از داکترصاحبان هم دو گروه در این زمینه هستند گروه اول کسانی اند که یا از لیزر آگاهی چندانی ندارند ویا هم ماشین لیزر را در دست رس ندارند وزمانی که مریضا ن با آنها مشوره میکنند به مریضان کلمات چون , " هوش کده باشی , اصلا این کار را نکنی , این ها کار های علمی نیست , این ماشین سبب مشکلا ت زیادی میشه " و امثال آن کلمات ترس آور را توضیح میکنند , و هستند یک تعداد از داکتر صاحبان که متاسفانه بجز لیزر دیگر چیزی از طبابت جلدی نمیدانند ویا اگر میدانند هم خیلی ابتدائی است و آنها لیزر را حلال تمام مشکلات میدانند. حقیقت در میان این افراط و تفریط است باید گفت اول این که این وسیله به هیچ صورت عامل سرطان نیست و یک وسیله خوب است در صورت که بعد از یک تشخیص دقیق توسط متخصص پوست و استفاده آن توسط یک فرد آموزش دیده بکار گرفته شود در این صورت سبب میشود تا نتیجه خیلی عالی داشته باشد نکته دیگر اینکه برای مشکلات مختلف انواع لیزر خاص مورد استفاده قرار میگیرد و نباید یک لیزر را برای تمام مشکلات استفاده کرد.

2. ذهنیت عامه نظر به مرض پیس این است که : این مرض از یک شخص به شخص دیگر سرایت میکند و مریضان مصاب به این مرض باید از تعداد زیاد غذا ها پرهیز و خودداری کند : 
این نظریات کاملا بی بنیاد و غیر علمی بوده بلکه در تناقض با تحقیقات علمی قرار دارد , حقیقت این است که این مرض یک مرض کسبی بوده , به هیچ وجه از شخص به شخص دیگر انتقال نمیکند , در اکثریت قاطع از واقعات قابل تداوی بوده , در هیچ تحقیق علمی پرهیز غذائی برای این مرض وضع نشده , بلکه همیشه مریض به آرامش و تغذیه خوب توصیه میگردد, این که خوردن ماهی با ماست و دیگر مواد غذائی سبب بوجود آمدن این مرض میگردد کاملا نظر پوچ و بی معنی است.

3. برداشت یک تعداد از مردم در اجتماع ما از جوانی دانه هم به سویه است که تعداد زیاد افراد و فامیل های شان را تا سطح گمراهی راهنمائی میکنند , طور نمونه تعداد از مریضان عقیده دارند که خون شان میکروبی شده و باعث بروز جوانی دانه میشود , تعداد هم عقیده دارند که این مرض قابل تداوی نبوده و با گذشت زمان بهبود میابد , متاسفانه حتی یک تعداد داکتر صاحبان جلدی هم این عقیده را به مریض میرساند که مریض مصاب به جوانی دانه تا ازدواج نکند بهبود نمیابد , و در یک تعداد از نسخه های مریضان لیست از پرهیز های غذائی را در میابیم و مریضان هم به این عقیده اند که مشکل شان با گرفتن غذاهای خاص تشدید میشود.
جوانی دانه یک مشکل است که تقریبا تمام انسان ها در یک مرحله حیات خود از این مشکل رنج میبرند , این مرض معمولا در سن بلوغ (اطراف 15 سالگی ) شروع شده و در اکثریت مریضان در سن 25 ساله گی بهبود میابد , ولی یک تعدا د میتوانند در سنین بالا تر هم این مشکل را داشته باشد و یا نزد شان بوجود بیاید, در قسمت برداشت دیگر باید گفت که این مرض مربوط به مشکلات خون نبوده بلکه مربوط به غدوات تولید کننده چربی پوست میباشد , راجع به توصیه نادرست بعضی از داکتر صاحبان و برداشت تعداد از مریضان باید گفت که این مرض با ازدواج هیج ارتبادط ندارد بلکه اکثرا در اجتماع ما عروسی در سن واقع میشود که در آن سن جوانی دانه بصورت معمول بهبود میابد , و راجع به پرهیز غذائی باید گفت که هیچ ارتباط میان آکنه و رژیم غذائی تا این زمان دریافت نگردیده ولی ترس که از خوردن غذا بوجود میاید ( ویا توسط داکتر صاحبان و اقارب و دوستان ایجاد میشود ) میتواند سبب تشدید آ کنه شود چون رابطه مستقیم میان آکنه و استرس یا فشار های روانی دریافت گردیده است , این مرض قابل تداوی بوده و اگر تداوی نشود شاید سبب بجا ماندن داغ ها و لکه ها گردد که تداوی این اختلاطات وقت گیر بوده و نیاز به هزینه بالا دارد.

4. ذهنیت دیگری که تعداد زیادی از افراد اجتماع دارند راجع به شامپوها است , آنها چنین عقیده دارند که شامپو های خاص سبب ریزش مو و تعدادی دیگر ازشامپو ها سبب رشد دوباره و تقویه موها میگردد.
بیاد دارم که یک روز مریضی که از ریزش موی رنج میبرد , گفت که وی از یکی از دوکان های شهر سه بوتل شامپوی تقویه کننده موی فی بوتل به 2000 افغانی خریداری کرده است ولی هیچ تاثیر نکرده است , ویا تعداد دیگر از مریضان شکایت میکنند که فلان شامپو سبب ریزش موی شان شده و فعلا از شامپوی اطفال ویا گل سر شوی استفاده میکنند , تحقیقات اجرا شده در این موارد دال بر آنست که شامپوها با مدت که در سر میماند ( حد اعظم 5-10 دقیقه ) قابلیت نفوذ را داخل پوست نداشته چون برای نفوذ ادویه داخل پوست دو عنصر نقش مهم دارد اول وسیله که دوا را داخل پوست هدایت کند و عنصر دوم مدت تماس دوا با پوست است , مدت که شامپو با پوست سر در تماس میباشد کمتر از وقت است که برای جذب دوا ضرورت است , شامپو ها برای بعضی از امراض که سطح پوست سر را مصاب میسازد مانتد بعضی از امراض فنگسی ویا سبوسک موثر میباشد , که برای این هدف هم شامپوهای خاص طرح شده است , در غیر آن شامپوها مواد اند که برای حالت گرفتن , جلا و شاداب معلوم شدن موها تاثیر گذار است در غیر آن شامپو هر قدر بی کیفیت هم باشد تنها میتواند قسمت از مو را که از سطح پوست خارج واقع شده است آسیب بزند که این قسمت از موی حیاتیت نداشته و در رشد موی نقش ندارد.