پا به پای او قدم میگذاشتم, دوست داشتم که همانند او قدم هایم بزرگ باشد فکر میکردم اگر قدم هایم را بزرگتر بردادم به او خواهم رسید و زودتر بزرگ خواهم شد.
دستانش را محکم در دستانم میفشردم و در زیر باران با سرعت های بیشماری راه میرفتم و راه میرفتم تا اینکه قدم هایمان به پشت یک دربی تمام میشد من میرفتم و او باز میگشت.
پدرم مرد مهربانی بود از اینگه چنین پدری داشتم به خود میبالیدم , در آن زمان من اولین دختری بودم که تا صنف پنجم مکتب پدرم مرا میرساند و خودش دوباره برای بردنم باز میگشت. حتی در روزهای سخت بارانی هم با من همقدم بود.
من مریم نوری هستم دختری که نیمی از عمرش را در مهاجرت به سر برده است. 23 سال سن دارم و از رشته ساینس فارغ شدم و اکنون در یکی از مکاتب شهر کابل مشغول به اجرای وظیفه هستم وظیفه ام را دوست دارم ولی بیشتر دوست داشتم تا حقوق بخوانم و بتوانم از از آن طریق به مردم بیچاره کشورم کمک کنم و از حقوقشان دفاع کنم, اما خوب من معتقدم به قسمت هر آن چیزی که در نصیب مان باشد همان میشود و من هم به خاطر خواست پدرم این مسلک را انتخاب کردم چون نمیخواستم آرزوهای پدرم هم همانند خودش زیر خاک برود.
من چهار برادر دارم و خودم تک دختر فامیل هستم. مادرم نیز در زمان جوانی اش چند سالی معلم لیسه ملالی بود ولی اکنون از کارش استعفا داده است.
بزرگترین آرزویم همین است که بتوانم شاگردان خوبی را به جامعه تقدیم کنم و یک استاد خوب و مهربان برای شاگردانم باشم و همه از من راضی باشندو در هم چنان میخواهم تا صلح سرتاسری تمام افغانستان را گیرا شود مردمم در یک فضای خوب و آرام بتوانند زندگی شان را پیش ببرند, همه دختران بتوانند آزادانه به درس و تحصیل خود ادامه بدهند و تصمیم زندگی شان را خودشان بگیرند و آینده شان را خودشان برای خود رقم بزنند.
از نظر من شرایط تحصیلی در افغانستان نسبت به سال های گذشته خیلی بهتر شده است و مکاتب مشکل کتاب و مکان ندارند اما تنها مشکلی که دارند همین است که گه گاهی نظم و انظباط را نمیتوانند درست تنظیم کنند.
و من امید دارم که در آینده نزدیک افغانستان همپای کشورهای دیگر خواهد شد و در رشته تحصیل پیشرفت های بیشماری خواهیم نمود.
من میخواهم به آلمان سفر کنم چون آنجا را زیاد دوست دارم و شنیدم که مردم مهربانی دارند و میخواهم یکبار این مهربانی و مهمان نوازی را تجربه کنم.
به ورزش و هنر هیچ علاقه مندی ندارم زیرا احساس میکنم روح من نمیتواند درگیر این چیز ها شود, فقط میخواهم به تحصیلم ادامه بدم و تا درجه دوکتورا پیش بروم و مایه افتخار شوم.
از نظر من ایجاد صنوف کمپیوتری برای مکاتب افغانستان یک ایده بسیار خوب و پسندیده است و شاگردان میتوانند با این تکنالوژی مدرن آشنایی بیشتر حاصل کنند و به معلومات شان بیافزایند.که این خدمات را شرکت افغان سیتادل به پیش میبرد و کار نیک و پسندیده است. امید است که این فعالیت های این شرکت باعث شود تا دیگر تاجران نیز به فکر همچو کمک های برای نوجوانان افغانستان شوند تا در پهلوی تجارت, برای آخرت شان نیز یک توشه ای داشته باشند.
