بعضی وقتا دلم از دنیا و آدمهایش سخت می گیرد و بخودم می گم ، جای آن دارد که چندی هم ره تنهایی بگیرم و با خودم باشم ، میرم با پرندگان و اردک ها و قورباغه ها حرف می زنم و درد دل می کنم ، آخه اونا به همه حرفهایم خوب گوش می دهند و پاسخم را فقط با جیک جیک و غور و غور و قد قد می دهند و به تکه نانی براحتی قانع می شوند ! بعدش هم کمی سکوت می کنم و به امواج آب خیره میشم و کمی آرامش می گیرم و بر می گردم سر زندگیم ، روز از نو روزی از نو ،