زراعت در افغانستان سابغه طولانی دارد و می توان پیشرفت آن را از دوره طاهریان بیان نمود. چنانچه شخصی بنام عبدلله طاهری مانع نابودی مزارع زراعتی شده و برای پیشرفت زراعت سیستم آبیاری را ایجاد نموده و در زمینه آبیاری کتبی را تالیف نمود اما جای افسوس است که این پیشرفت ها با رکورد مواجه شده و مهم ترین دلیل آن جنگ های 30 ساله افغانستان و عوامل  دیگری که باعث کندی این روند شده عبارت اند از نبود منجمینت و اداره منظم همچنان کمبود کود و ادویه ضد آفات نبود تخم های اصلاح شده و خیلی عوامل دیگر می باشد با آن که 7.9 ملیون هکتار زمین افغانستان تحت زراعت است تنها 5.3 میلیون هکتار آن قابل آبیاری است اما سالانه بنابر قلت آب 2.6 میلیون هکتار آن آبیاری می شود و با وجود این که 80 فیصد مردم ما به زراعت مصروف اند و در این اواخر زراعت کشور ما پیشرفت چشم گیری داشته ولی با آن هم نمی تواند پاسخگوی نیازهای مردم کشور ما باشد به همین دلیل سالانه مقدار زیادی مواد مصرفی از خارج به اخل کشور وارد میگردد و قابل ذکر است که در حدود 24 درصد خانواده ها در افغانستان مصرف غذای کم دارند و در حدود 30 درصد نفوس  افغانستان کمتر از نیازشان مواد غذای را مصرف می کنند.40 درصد کودکان زیر سه سال دچار کمبود وزن سوه تغذیه اند 4.7 فیصد به دلیل سوي تغذیه تلف میشوند 44 درصد نفوس افغانستان به درجات مختلف مشکلات مواد غذای دارند گذشته از اینها از محصولات زراعتی افغانستان میتوان نباتات صنعتی .طبی . میوه جات .غله جات . سبزی جات را نام برد اگر چه سالانه مقدار زیادی مواد غذای به داخل کشور وارد میگردد اما مقدار قابل ملاحظه هم به خارج صادر میشود .محصولاتی که به خارج  صادرمیشوند عبارت اند از زعفران . میوه های خشک مانند پسته . کشمش . آلو بخارا . وغیره میوه های تازه مانند انار . ناک . انگور . وغیره می باشد  و تنها راه پیشرفت زراعت در کشور ما افغانستان صلح و امنیت در کشور و هم تربیه زارعین با تجربه برای آینده افغانستان می باشد .