افغانستان کشوری از جهان سوم و دارای 99.6 در صد مسلمان میباشد و نظام جمهوری آن را اسلام تشکیل میدهد. اما با وجود آن هم برای انکشاف نصاب برای زنان هیچ اقدامی در آن صورت نگرفته و حقوق آنان به شدت نقض میگردد. دین اسلام برای زنان ارزش بسزائی قایل است و همواره برای طلب حق شان تأکید ورزیده است و آنها را به حضور در جامعه و فعالیت در بخش های مختلف اجتماعی ، سیاسی ، فرهنگی ، اقتصادی ، علمی ،ادبی و بلاخره در تمام عرصه ها تشویق و ترغیب نموده است اما بر خلاف این احکام در جامعۀ کنونی افغانستان عمل صورت گرفته و برای زنان مشکلات فراوان ایجاد نموده است. این واضح است که زن به حیث نیم پیکر هر جامعه و اساس گذار خانواده دارای حقوق زیاد است و باید این حقوق از سوی جامعه به آنها که عضو همین جامعه هستند داده شود. از سوی دیگر باید توسط افراد جامعه مورد احترام قرار گیرد ، تا در بهبود اوضاع اجتماعی جامعه مؤثر واقع شود.زن در اکثر خانواده ها به حیث موجود اضافه و نحس پنداشته میشود، این مفکوره از زمان های دراز به این سو به طور عنعنوی رواج داشته است،که باعث مشکلات فراوان و خشونت علیه زن ها گردیده است. عوامل عمدۀ خشونت علیه زنان را میتوان طور ذیل دسته بندی نمود: 1: فقر و بی کاری 2: بی سوادی 3: اقتصاد ضعیف 4: ضعف در تربیت درست اطفال در خانواده ها 5: ازدواج های اجباری که خود نوعی از خشونت است 6: پائین بودن سطح آگاهی و تحصیلی مردم 7: فقر فرهنگی 8: سوء استفاده از کلمۀ دیمکراسی 9: بی اطلاعی اکثر افراد جامعه از احکام شرعی و جایگاه زن در اسلام 10: ترز دید ناپسند اکثر افراد جامعه بر اهمیت زنان و صد ها عوامل دیگر از این قبیل موجود اند، که باعث افزایش چشم گیر خشونت علیه زنان گردیده است.گرچه همواره برای حل این معضل از سوی دولت اقداماتی صورت گرفته است اما تا زمانی که جهل و بیسوادی از افغانستان ریشه کن نشود نمیتوان به بهبود اوضاع فعلی زنان افغان امید وار بود. این زنان در هر عرصه از زنده گی خود به مشکل مواجه اند و اکثراً از روی بی اطلاعی و جهل در مقابل مشکلات فراروی شان سر خم کرده ودست به خودکشی و خود سوزی میزنند،تا باشد از این مشکلات رهائی یابند. زنان برای اولین بار در زمان امان الله خان ، شاه زمان وارد عرصه های مختلف از جمله سیاست گردیده اند که گامی برای پیشرفت جامعه و شگوفا شدن استعداد آنها به شمار میرفت، اما مخالفت مردم در برابر حکومت شاه امان الله مانع حضور آنها در اجتماع گردید. گرچه این مشکلات همیشه در طول تاریخ مانع حضور زناز در جامعه گردیده است اما باز هم بودند زنانی مانند گوهر شاد بیگم ، رابعه بلخی ، میرمن حمیده ، ملکه جلالی ، مخفی بدخشی ، ملالی وغیره ...که در جامعه حضور فعال داشتند و از احترام خاص برخوردار بودند. مشکلات بر آمده از اوضاع اجتماعی حضور زنان را در جامعه کم رنگ نموده و مانع پیشرفت آنها در همۀ عرصه ها میگردد. این مشکلات که دامنۀ وسیع را دربر میگیرد، در زمان های طولانی به وجود آمده است و برچیده شدن آن هم به ساده گی امکان پذیر نمی باشد برای تحقق آزادی همه جانبه در چوکات اسلامی و معیار های قانونی برای زنان باید همه دست به دست هم داده و عزم ملی را دارا باشیم تا به ایجاد برابری و از بین بردن تبعیض دست یابیم. برای از بین بردن خشونت علیه زنان و مبارزه با آن راهای ذیل پیش نهاد می شود: 1: شرایط مناسب امنیتی 2: دسترسی به نصاب تعلیمی 3: راه اندازی کمپاین برای بلند بردن آگاهی آنها و تبلیغ احکام شرعی از طریق علمای دین. 4: حمایۀ زنان در عرصه های مختلف سیاسی ، اجتماعی ، فرهنگی ، ورزشی ، اقتصادی وغیره... 5: شرایط مناسب برای کار در چهارچوب احکام اسلامی 6: برخورد قانونی با افراد منقض حقوق زنان 7: جلوگیری از ازدواج های اجباری 8: و مهم تر از همه خانواده ها در تربیت سالم فرزندان شان کوشا باشند. نکاتی که در بالا ذکر شد در رشد و افزایش سهم زنان مؤثر واقع شده وجامعه را به سوی سعادت وقلّه های پیروزی سوق میدهد.به امید افغانستان سعادت مند و سر بلند.