زمستان چهارمین فصل از فصلهای سال تقویم جلالی و اولین فصل تقویم میلادی است. این فصل سردترین فصل سال است. زمستان در نیم کره شمالی براساس تقویم جلالی ماههای دی، بهمن و اسفند است این در حالیست که در نیم کره جنوبی ماههای تیر، مرداد و شهریور زمستان است. زمستان معمولاً سردترین فصل سال است و در بعضی نواحی دمای هوا به زیر صفر درجه سانتیگراد هم میرسد، مثلا در کشوری مانند روسیه حتی تا -۵۰ هم میرسد. در زمستان بعضی حیوانات به خواب زمستانی میروند و در فصل بهار دوباره زندگی را از سر میگیرند.
زمستان فصلی با روزهای کوتاه و شبهای طولانی و سرد است. میانگین دمای زمستان معمولا در ماه دی به پایینترین مقدار خود (در نیمکرهٔ شمالی) میرسد. بوران، برف، کولاک، یخبندان معابر و جادهها، مه و پوشیده شدن کوهها از برف از خصوصیات فصل زمستان است که اغلب هر کدام به تنهایی باعث اختلال در عبور و مرور میشوند. پدیدهی هواشناسی نادری در طول زمستان با نام یخمه رخ میدهد که متشکل از بلورهای یخ معلق در هوا است و تنها در دماهای بسیار پایین (زیر ۳۰- درجه سانتیگراد) رخ میدهد.
در نیمکرهٔ جنوبی، بهخاطر بیشتر بودن اقلیم اقیانوسی در مقایسه با نیمکرهٔ شمالی و در عین حال کمتر بودن خشکی در عرضهای پایینتر از ۴۰- درجه، زمستان خفیفتر و برف و یخ کمتر است. در این منطقه، بارش برف در نواحی مرتفع مانند رشته کوههای آند، کوههای نیوزیلند و مناطق جنوب پاتاگونیا در آمریکای جنوبی رخ میدهد. در قطب جنوب، برف در طول سال میبارد. فصل زمستان از لحاظ نجومی با نقطه که کوتاهترین روز سال است آغاز شده و با نقطهٔ اعتدال بهاری پایان مییابد.