اما چرا ؟؟؟
اکثریت جوانان عصر حاضر اعتیاد و یا هم سفر از راه قاچاق را مرهمی برای از بین بردن مشکلات خود می دانند تا شاید کمی از مشکلاتشان کاسته شود. عده ای یا که بگویم اکثریت آنها هردم داد از فقر و تنگدستی می زنند و شکایت از خانواده خود دارند، می گویند: پدر و مادر نمی توانند خواسته ها و خواهشات ما را پوره بسازند، چرا دیگران خانواده شان که از لحاظ اقتصادی در سطح بلند قرار دارند هر خواسته شان را پوره می سازند !
اما ما چرا اینطور نباشیم! بالاخره این دلایل سبب می شود جوانان با پیوستن به جمع کسانی که عیناً به این درد مبتلا هستند پیوندند وهم مشکلات عدیده ی دیگر چون : بیکاری خصوصاٌ در جامعه ی افغانی ما که زبان زد خاص وعام است جوانانی هستند که از لحاظ تحصیلی دست آورد های خوبی دارند و بعضی هایشان هم فن و مسلک خوبی را در زمینه کار کردن بصورت مسلکی دارند اما باز به درد بیکاری مبتلا اند ودر هر سو در جستجوی پیدا کردن وظیفه هستند اما بنابر گفتن دلایلی مثل :
شما تجربه کاری در این زمینه ویا مدرک کافی تحصیلی برای اشغال این وظیفه ندارید وسایر دلایل دیگر، ما نمی توانیم شما را جذب کنیم. خوب خلاصه جوان، نا امید به خانه ی خود بر می گردد و از سوی دیگر خانواده اش چشم براه آنست که شاید فرزندم وظیفه پیدا کرده باشد، اما اینطور نیست !
بالاخره جوان با فشار و فکر هایی که بر وی وارد شده چشم بسوی امید دیگر ندارد وراهی که خطر زندگی وی را تهدید می کند خود را مواجه می سازد و فکر سفر کردن به کشور های خارجی را در سر می پروراند سفری که هر لحظه مرگ را در ذهن انسان تجسم می سازد. بله، سفرکردن از راه قاچاق، سفری که انسان به قاچاق بران فروخته می شود واز راه ها و موانعی که واقعاٌ عبور کردن از آن مشکل است ، آن هم عبور خواهند توانست یا نه ؟ روبه رو می شوند.
زهرا نزهت
