رباعی عبارت از قالب شعری است که دارای چهار مصراع بوده
مصراع اول، دوم و چهارم آن دارای قافیه واحد باشند و معنای رباعی اغلب در مصراع آخر تکمیل می گردد.
رباعی سریان بیشماری در افغانستان وجود دارد که منجمله از دوره سامانیان از شهید بلخی، ابو شکر بلخی و رودکی رباعیات لطیفی در دست است سپس ابن سینا ابو سعید ابوالخیر بابا طاهر عریان و خواجه عبدالله انصاری بدان رو آوردند و با عمر خیام به ذره کمال رسید.
پس از آن شاعران دیگری چون مولانا جلال الدین بلخی، سعدی، حافظ، بیدل و ......... رباعیاتی سروده اند.
جز نقش تو در نظر نیامد ما را
جز کوی تو رهگذر نیامد ما را
خواب ارچه خوش آمد همه را در عهدت
حقا که به چشم در نیامد ما را
هر چند که رنگ و روی زيباست مرا
چون لاله رخ و چو سرو بالاست مرا
معلوم نشد که در طربخانه خاک
نقاش ازل بهر چه آراست مرا
چون عهده نمی شود کسی فردا را
حـالی خوش دار اين دل پر سودا را
می نوش به ماهتاب ای ماه که ما
بـسيار بـــگردد و نــيـابد ما را
چون عمر بسر رسد چه بغداد و چه بلخ
پیمانه چو پر شود چه شيرين و چه تلخ
خوش باش که بعد از من و تو ماه بسی
از سـلخ بـغره آیــد از غـره بـسلخ
