زیر آسمان آبی روی زمین کروی در شب های مهتا بی وروز های آفتابی ندای آه وناله زن افغان به گوش می رسد . زنی که از روز اول عمر تا بله حال جز گریه چشمانش چیزی را نمی شناسد. زنی که از تحصیل و خوشی های زندگی محروم است وتا به حال حق انتخاب کردن راه خود را ندارد همیشه مورد آزار واذیت از خود وبیگانه قرار گرفته. هر کس او را بازیچه فکر کرده وبه طریق با او بازی می کند. برای او قانونی را که خود از ظلم و ستم بوجود آورده تطبیق می کند .

اما زن افغان موجود زیبا وظریف است که با اندکی تبسم خندان و با کوچکترین بی مهری گریان می شود . اما زنان افغان از روز اول تا به حال با چشمان بر اشک به این دنیا می نگرد از حق وحقوق خود محروم اند . تنها کارهای که به آن امر میشود انجام میدهد. و آرزو های خود را فراموش کردند .

ودر وادی غم ها گرفتار شدند. مورد آزار واذیت خانواده واقارب قرار گرفتند. در افغانستان زن حق انتخاب کردن آرزو های خود را ندارد.

 

اما دختران افغان بسیار شکستند از روز تولد خوشی ندیدند زیرا که دختر اند. از تحصیل وآموختن علم محروم اند . قوانین که اعضای خانواده تعین میکنند بالای آنها تطبیق می کنند به سن خورد آنها را مجبور به ازدواج می کنند. وقتی از خانه بیرون می شوند مورد آزار واذیت بیگانه گان قرار می گیرند. از این ترس آزار واذیت بیرون نمی روند. دختران افغان مورد تجاوز قرار می گیرند. دختر افغان با دل رنجیده نمی داند که آینده خود را چگونه تنظیم کند.

نتیجه: باید مردم عزیز افغانستان حق وحقوق زن و دحتر افغان را مد نظرگرفته وآنها رابه رسیدن به آرزوهای شان کمک کنند. آیا دین اسلام به آرزوهای ظلم وستم را منع نکرده است؟

آیا دین اسلام حق وحقوق زن را تعین نکرده است؟

آری سوالهای است که همه جواب آنها را میدانیم چرا ما انسان ها قوانین راکه میسازیم بالی زن ودختر افغان تطبیق می کنیم.

حالا که عصر علم ودانش است چرا دختران حق تحصیل کردن را ندارند؟ّ پس ما باید حق وحقوق زن را در نظرگرفته وبه آن احترام بگذاریم وآنها رابه رسیدن به آرزوهایشان کمک کنیم.