کشت و کار از مسله های بسا مهم کشور هاست که ارتباط مستقیم با رشد اقتصادی دارد.سرزمین ما افغانستان بزرگ کشوریست با کوه های سر به فلک و زمین های فراوان و هموار زراعتی  و آب و هوای مساعد برای زراعت که این موضوع باعث شده است تعداد قابل ملاحظه ای از وطنداران عزیز ما در ولایت ها دهقان پیشه باشند

 

افغانستان عزیز از نگاه زراعتی بودن در جهان زبان زد عام و خاص است و میوه های تازه و خشک این محدوده ی جغرافیایی شهره ی همه دنیاست چون پسته های تخار, انار قندهاری, انگور شمالی و سایر میوه های خوشمزه و بنام

.

زراعتی بودن این دیار یکی از افتخارهای ماست. سالانه به میزان چشم گیری میوه ها به خارج از کشور صادر می شود, حتا به کشور های اروپایی نیز سر کشیده است. زمین های زراعتی افغانستان برای نوع های مختلف گیاهان خوراکی و میوه ها مساعد است البته به استثنای میوه هایی که به آب و هوای بسیارگرم ضرورت دارد. در این اواخر در ولایت بلخ باستان شهر مزار شریف دهقان ها کشت لیموی شیرین و در هرات زعفران را امتحان کردند که در نتیجه زمین های زراعتی خوب جواب پس دادند

همچنان سالانه به خاطر ارج گذاری زراعت افغانستان و زراعت پیشته ها, از روز دهقان  در روز دوم هر سال جدید روز دهقان ودر فصل خزان نمایشگاه زراعتی برای مدت 3 روز تجلیل صورت می گیرد. شایان ذکر است که در این نمایشگاه از سراسر افغانستان عزیز مردم محصول های کشاورزی خود را به نمایش می گذارد که خود نوع بازاریابی برای محصول های زراعتی و نشان دادن نتیجه زحمت هایشان است

.

از جمله ی خبر های خوش امسال یکی هم این است که سال جاری حاصل میوه های کشور %40 افزایش کرده است که جای بسا مسرت است

اما معضل های جدی هم است که باید متوجه ی آن بود

آفت هایی که همه ساله متوجه ی حاصل های زراعتی می باشد تا حد قناعت بخشی دفع می شود و در بعضی منطقه های بی آبی مشکل ساز است و اما مهمتر از آن چگونگی نگهداشت آن بعد از حاصل برداری است که داشتن سرد خانه های معیاری در محراق دید این موضوع قرار می گیرد.

عدم موجودیت سردخانه – به اندازه ای که کفاف نگهداشتن محصول ها و معیاری باشد – معضل خیلی دامن گیر زراعت کشور شده است. در این اواخر مسولان ذیربط به ساختن سرد خانه از قبل به کار شروع کرده اند, اما متاسفانه پاسخ گوی نیازمندی ها نیست و کار آن به خوبی و آن چنانی که باید از پیش برده شود, نمی رود

.

همین موضوع باعث شده است که محصول های زراعتی به کشور های همسایه صادر شود و آنها  محصول ها را در سرد خانه ها نگهدارند و سپس در موقع ضرورت با قیمت دو برابر دست رنج خود ما را دوباره وارد کشور ما می کنند که این خود ضریه ی اقتصادی به طبقه ی متوسط و پایین کشور و در نهایت به دولت جمهوری اسلامی افغانستان است.

در ادامه می توان از بازار نداشتن اکثر محصول ها در کشور نامبرد . سال پیش انگور شمالی از بازار خوبی برخوردار نبود, این مسله از یک سو و نداشتن سرد خانه از حانب دیگر باعث شد که میزان زیاد حاصل ها خراب شود و دهقان ها ضربه ی اقتصادی را متحمل شدند که این ضریه در واقع بر پیشرفت زراعت کشور وارد می شود.

در اخیر باید گفت که مسولان باید یک راهبرد معیاری و قابل تطبیق در موجودیت کادرهای مسلکی برای زراعت کشور برنامه ریزی کنند و دهقان ها را ترغیب و حمایه کنند که کشت مواد مخدر را گذاشته و به زرع نعمت های خوب خداوند بپردازند و از سویی هم توجه ی جدی به تهیه آب گردان ها, ساخت سرد خانه ها , تهیه و توزیع تخم های اصلاح شده و دوا پاشی به موقع و آموزش مسله های مبرم برای زراعت پیشه های افغانستان عزیز مبذول بدارند.

نویسنده : فرزاد صالحی