برای اینکه که راه های قلب ماره بروی یک دیگر باز نمائیم واز زندگی اجتماعی لزت ببریم باید از مهارت ها وشیوه های لازم استفاده کنیم که آن هم جز گزشت وبخشش نیست.وقتی دوست های تان را بخاطر اشتباهاتش می بخشید،نه تنها می توانید اورابدون هیچ مانعی دوست داشته باشید،بلکه می توانید خود را بخاطر کامل وبی عیب نبودن ببخشید.وقتی در زندگی اجتماعی چون محیط خانواده برخورد بادوستان.....گزشت کنیم،عشق ورابطه ئی ما محدود می شود.ولی ما باز هم می توانیم دیگران را دوست داشته باشیم.اما نه به اندازه قبل.بخشش وگزشت به معنای رهائی از ناراحتی ودرد ورنج است.گزشت به ما امکان میدهد که بار دیگر یک
دیگر را دوست داشته باشیم وعشق ودوستی خودرا ابراز کنیم.وهم چنان متقابلآ نیز آنرا دریافت کنیم.وقتی راه های دوستی وقلب ما محدود است.داد وستد عشق ودوستی ناممکن می شود.درزندگی اجتماعی، خانوادهگی وزناشوئی وقتی یکدیگر را نمی بخشید،زمانیکه اورا خیلی دوست داشته باشید بیشتر رنج می برید.بزرک ترین درد راکه ما احساس میکنیم ،درناشی از ابرازعشق کردن به کسی است که واقعآ دوستش داریم.اغلبآ این درد ورنج افراد را خشمگین ودیوانه میکند. که این درد ناشی از عدم گزشت وبخشش است وبسیاری از اعتیاد ها،سوئی رفتارها،خشونت ها ،.......از همین درد نشآت می کند.
چگونه گزشت وبخشش را بیاموزیم؟
اگر در دوران کودکی پدر ومادرما به خاطر اشتباهاتشان از ما می خواستند که آنهارا ببخشیم،گزشت وبخشش را می آموختیم.اگر می دیدم که آنها یک دیگر را می بخشند.راه بخشیدن را می آموختیم.اگر بارها بارها مارا می بخشیدند نه تنها بخشیدن را می آموختیم.بلکه می فهمیدیم که گزشت وبخشش چیگونه دیگران را
تغیر می دهد.این نکته دوستان عزیز قابل یاد آوری است که قدرت گزشت وبخشش در وجود همه ئی ما است اما مانند هر کار ومهارت دیگر باید دوست های عزیز آنرا نیز تمرین کنیم.در اخیر می خواهم گفته هایم را با گفتن این جمله خاطمه بدهم که لزت که در بخشش است در انتقام نیست.
نویسنده:سید علی اصغر(یعقوب زاده)
