افغانستان یک کشور زراعتی است اکثرا گفته میشود کشور هایی که از لحاظ زراعتی در یک سطح بلند قرار دارد از جمله کشورهای پیشرفته است ولی این طور نیست افغانستان و بعضی کشور های دیگر که رو بانکشاف است اکثریت مردم ان به صورت مستقیم و یا غیر مستقیم از طریق زاراعت و مالداری احتیاجات 
اوله خویش را رفع میکند .
باوجود انکه اقتصاد افغانستان در چند سال گذشته رشد چشمگیری داشته اما این رشد نتوانسته است فقر و گرسنگی را کاهش دهد در حال حاضر شش ونیم میلیون مردم ما نمی توانند حتی نیاز های غذایی روزانه شان را براورده سازند که در این میان 24 درصد خانواده ها مصرف غذایی بسیار کم دارند و30 درصد نفوس افغانستان کمتر از نیازشان مواد غذایی مصرف می کنند و 40 درصد کودکان زیرسن سه سال دچار کموزن بود است خلاصه به طور کلی 44 درصد نفوس افغانستان مشکلات مواد غذایی دارند. اما اگر از اب و زمین افغانستان به شکل درست و فنی استفاده صورت می یرد محصولات زراعتی و حیوانی ما چندین برابر خواهند شد و نه تنها ضروریات داخلی را رفع کند بل در رشد محصولات زراعتی و صادرات کشور نقش اساسی خواهند داشت عواملی که بر پیشرفت و توسعه و یا محدودیت فعالیت های زراعتی و مالداری در کشور نقش و تاثیر دارند از جمله اقلیم و ساختمان اراضی و خاک و نیروی انسانی و سویه تخنیکی و عوامل اقتصادی ی باش 
مد
اگر از خاک و منابع سرشار کشور استفاده شود و بدون شک یکی از کشور هایی می باشد که هرگونه نیازهای غذایی خود را رفع کرده می تواند و از لحاظ اقتصادی نیز می توا
ند در جایگاه بلند اقتصادی قرار گیرد .
افغانستان از نگاه اقلیم( که یکی از عوامل طبیعی است که به کمیت و کیفیت مواد زراعتی تاثیر مستقیم دارد ) در وضعیت خوبی قرار دارد ولی در بعضی مناطق مرتفع به نسبت سردی هوا و موجودیت طولانی فصل زمستان کشور مثل گردیزو غزنی و مناطق مرکزی افغانستان تنها از یک فصل محصول زراعتی به دست می یاید 
. و هم چنان افغانستان از لحاظ سیستم ابیاری در سطح پایینی قرار دارد و هنوز انکشاف نکرده جریانات ابی دریاهای افغانستان به صورت دقیق و ارزیابی نگردیده واز اب ان بهره ی درست نمیشود و قسمت اعظم تسهیلات ابیاری توسط افزاردستی و با استفاده از مواد محلی انجام می شود. و هم چنان سرمایه گذاری نیز در بخش زراعت ضعیف بوده و تا کنون در اکثر نواحی کشور که زراعت ان محتاج به ابیاری می باشد که درین قسمت بندهای ذخیره اعمار نگردیده و به حفر کانال و نهر های مورد ضرورت توجه نشده است چون کشور ما سه ده جنگ را سپری کرده و صدمه های زیادی از هرلحاظ متحمل شد به همین دلیل دهاقین و مالداران نیز سرمایه ی کافی ندارند تا شیوه ی زراعتی و مالداری شان را عصری نمایند و تخم های اصلاح شده ی بذری و ادویه ضد افات امراض و کود کیمیاوی را تهیه .نمایند 
ه به صورت خلاصه گفته می توانیم که زراعت در افغانستان تا حد زیادی به شیوه ی عنعنوی صورت می گیرد و هدف عمده از فعالیت های زراعتی خانواده های دهاقین رفع نیازمندی های مصرفی انها می باشد. و برای اینکه زراعت و مالداری به شیوه ی درست و پیشرفته صورت گیرد باید در قسمت سیستم ابیاری ومنظم داشته باشیم و هم چنان فارم های زراعتی و مالداری و کلینیک های حیوانی توسعه یابند و راه های مواصلاتی میان مزرعه و مارکیت بهتر شوند . مراکز صنعتی وفابریکه که محصولات زراعتی را صنعتی نمایندو کیفیت و ارزش مواد را بالا ببرند . اما نکته ای که ب
سیار مهم است طرح پلان ها ی انکشافی کوتاه مدت و دراز مدت غرض جلب توجه سرمایه گزاری دربخش زراعت و مالداری عملی شوند از منابع طبیعی علفچرها و جنگلات خفاظت صورت گیرند واز ان به طور دایمی و معقولانه استفاده گردد.
