ایمان به معنای عقیده وباورداشتن یعنی قبول قلبی وعمل ظاهری است. ایمان به خداوند «ج»است که به زندگی انسان شایستگی وارزش می بخشد،برای انسان اجازه وتوان می دهد تا با طبیعتی که خداوند برای او اعطا کرده است زندگی کند.ایمان سبب نزول برکات آسمانی وموجب بهبودی زندگانی وتوسعه اقتصادی می شود
.
در اسلام اقراربه ایمان وانجام عبادت بسیاراهمیت دارد، زیرا که انسان را به عالی ترین درجات معنویت می رسانند. ایمان تاثیر زیادی درنفس انسان دارد: اعتماد به نفس وتوانایی انسان رابه صبر وتحمل دشواری های زندگی افزایش می دهد واحساس امنیت وآرامش را در نفس انسان مستقرمی سازد به این ترتیب است که انسان خود راغرق درخوشبختی میبیند.اینچنین ایمان کاملی به معبود یگانه،انسان را نسبت کمک وحمایت و مهربانی خداوند امیدوارمیسازد. مومن حقیقی درعبادات وکارهای که برای خوشنودی خدا انجام می دهد همیشه به فکر خداوند «ج» بوده واز همین خاطر است که احساس می کند که خداوند همواره با اوست وبه او کمک می نماید
.
ایمان تندرستی و آسودگی را ایجاد می نماید.وکسی که ایمان کامل داشته باشد و درمقابل او تعالی تسلیم شود وعملش غیر از نیکی چیزدیگری نباشد اجر ومزد او در نزد پروردگارش ثابت است،واز کدام چیزی نه می ترسد ونه غمگین می شود
عدم ایمان به خداوند زندگی را ازبالاترین درجات و ارزشها پاک می نماید وباعث می شود که انسان از عبادت وتقرب به خداوند اجتناب نماید.و راه اصلی زندگی را گم کند، اعتماد به نفس وموفقیت خود را در تمام امور از دست بدهد. و نیز سعادت دنیا وآخرت را از کف می دهد. وظیفه ما مسلمانان هم اینست که ایمان خود را کامل نماییم .وکسانی را که گمراه شده اند وایمان نیاوردند آنها را نیزدراین راه دعوت نماییم تا که براه راست هدایت شوند وخیر از دنیا وآخرتشان ببینند
