اطفال یکی از اعظای مهم جامعه در هر کشور هستند که از نقسش مهمی در رفا و سازنده گی یک جامعه برخوردار می باشد.آن ها می توانند با تحصیل ودانشی که می آموزند آینده یک کشور را بسازند و یک کشور را بسوی یک آینده درخشان رهنمائ نمایند . هر یک از این اطفال با آرزو های و تصورات شرینی که دارند یک آیند خوبی را می سازند.اما این تصوارت و خیالات شرین در ذهن کسانی رخ میدهد که در زنده کی از تصحیلات و آسایش مورد نیاز برخوردار اند.اما سوال اینجاست که آیا همه اطفال از این نعمت الهی برخوردار هستند ؟و یا همه این خیالات زیبا را در ذهن خود میپرورانند؟ هستند بعضی از اطفال که سر نوشت با آن ها بازی جالبی را آنجام داده و آن ها را از بسیاری نعمت ها محروم ساخته است که از جمله یکی از آن نعمت های الهی که هر شخص آرزوی بدست آوردن آن را در سر می پروراند آموختن علم ودانش است که این اطفال از بدست آوردن آن محروم می باشند.اطفال خیابانی در افغانستان درد ها و رنج زیادی را در هر روز از زنده گی که شروع میکنند تحمل مینماید.
شاید که این اطفال هم مانند دیگران نیز دارای آرزو ها وآرمان های شگوفا و زیبای باشند البته هر انسان در زنده گی خود دارای آرزو ها و آرمان ها خاصی که متفاوت از دیگران است می باشد اما اطفال خیابانی آن قشری از جامعه هستند که از داشتن آرزو وآرمان محروم می باشند البته این زنده گی و مشکلات آن است که آن ها را از داشتن در زنده گی دور نگه می دارد.افغانستان از جمله کشور های است که پس از سه ده جنک هنوزه هم نتوانسته که سال های را که جنک بود خسارات آن را جبران نماید که بیشترین خسارات از این نبرد را در افغانستان اطفال متحمل میشوند که این خسارات از نقض حقوق ابتدا گرفته تا تاوین و تجاوزات بر اطفالی که حتی زیر سن قانونی هستند انتها می یابد.اطفال خیابانی در افغانستان از بدترین وضعیت بر خوردار هستند که این وضعیت بد آن بزرک ترین مشکل و خطر برای افغانستان می باشد.هر چند که دولت نیز در سدد فراهم ساختن تصحیلات ب رای آن ها می باشد باز هم بنا بر بعضی از مشکلاتی که دامن گیر افغانستان است بزرگترین مانع افغانستان در این راستا می باشد که فساد اداری نیز یکی از این مشکلات می باشد.
اطفال در افغانستان از مشکلات زیادی رنج میبرند که این مشکلات آن ها را به مهاجرت به کشور های همسایه و یا هم به پیوستن با طالبان آن ها را وامیدارد.که این عوامل باعث بروز مشکلاتی از جمله اعتیاد و خود کوشی در بین اطفال میگردد.و یا هم از آن ها به بدترین وجع در حملات انتحاری به حیث انتحار کنند استفاده میکنند و یا هم آن ها را به عنوان قاچاقبر در فاچاق مواد مخدر استفاد می نمایند. ولی با آن هم آن ها از زنده گی نا امید نگردیده و میگویند برای ساختن افغانستان با شگوه و آیند آن تلاش خود را می نمایند و تنها خواسته آن ها از دولت مساحد ساختن زمینه تحصیل و فراهم ساختن تصحیلات برای خود هستند تا با آنچه که می آموزند بتوانند مصدر خدمت به و جامعه خود باشند.و همیشه خواسته شان از خداوند افغانستان آباد و مترقی می باشد و هر روز را به امید فردا بهتر از امروز آغاز می نمایند. پس ما هم بیایم در برآورده شدن آرزوی آن ها دعا کنیم.
