بانوان افغانستان بطور فزاینده ای نگران خروج نیروهای رزمی جهانی از افغانستان اند که روند رشد حقوق بشر و بانوان را در سرتاسر کشور تهدید میکند و رهبران سیاسی زن, پولیسهای زن و بانوان فعال بطور پیاپی تهدیدهای مرگ دریافت میکنند. طوریکه همه میدانیم, بانوان افغانستان دست آوردهای بزرگی برای حذف سیاست های استبدادآمیز داشته اند. در حالیکه آنها همیشه در تلاش بوده اند تا صدای خود را در زمانیکه توسط افراطگراها سرکوب میشده اند زنده نگهدارند. دولت به عوض صرف نظر از حقوق بانوان برای دلخوشی گروه های افراطگرا, باید در راستای حقوق بانوان مبارزه کند. امروزه بانوان افغانستان بیش از هر زمان دیگری به حمایت ضرورت دارند تا پایگاه و روند توسعه خود در جامعه نگهدارند. شرایط بسیار دشواری پیش آمده است. یک پلیس بانو اخیرا در ولایت جنوبی هلمند توسط شورشیان مورد حمله قرار گرفت و کشته شد. بخاطر ترسی که از مرگ وجود دارد بانوان نمیتوانند که بصورت عمومی به صحبت بپردازند و از حقوق بانوان حمایت کنند.

 

در جریان یک دهه گذشته, بعد از سقوط رژیم طالبان, بانوان دست آوردهای مهم داشته اند که یک گام مهم در راستای حقوق بشر در جامعه اسلامی به حساب می آید. اما افراطگراها از خروج نیروهای خارجی سود خواهند برد.بانوان زیادی از نشان دادن چهره خود و صحبت در مورد افکار خود از واکنش شدید خانواده, جامعه و یا افراطگراها که اخیرا تهدیدهای نیز کرده اند میترسند.

زمانیکه ما در اندیشه یک اوج تازه در افزایش حقوق بانوان در افغانستان بودیم, افراطگرایان مسلمان در تلاش اند تا ما را با ترس و تهدید به گذشته برگردانند. این آزمون نهایی برای بانوان و آقان افغانستان است تا متحد شوند و از حقوق بشر محافظت کنند. من شخصا به این باورم که آموزش بانوان تنها راه بسوی آینده است. بر اساس روزنامه گاردین(The Guardian) با در نظرداشت این واقعیت که تنها 20 درصد بانوان جوان بین 15 تا 24 سال و 30 درصد بانوان بزرگسال در افغانستان باسواد اند, سیستم آموزش و پرورش افغانستان به شکست مواجه شده است. آموزش و پرورش کلید موفقیت و توسعه است.

اگربیشتر بانوان و دختران افغانستان آموزش بهتر کسب کنند, از دوره اولیه بگذرند, از فرصتهای زندگی بهتر با حمایت و پشتبانی دولت برخوردار گردند, در انکشاف افغانستان هیچ محدودیت در آینده وجود نخواهد داشت.