سالها میگذرد، ماها در گذر است، روزها در حال جریان و ساعتها و ثانیه ها تیر میشود... باگذشت هر روز و هر زمان همه مان به فکر آینده خودمان هستیم و فعلاً هم در اوایل سال جدید "1393" قرار داریم. و اگر ما آینده اطفال خیابانی افغان را از گذشته ها تا فعل حال مقایسه کنیم. هیچ تغییر و تحولی برای آینده شان رقم نخورده است
اگر ما در جریان گذر از خیابان ها مسیر راه خود را مشاهده کنیم با تعداد زیادی از اطفال خیابانی با سر و وضع آشفته رو به رو خواهیم شد. که بعضاً از آنها حالتی دارد که با دیدن شان روحیه خود را از دست داده و پریشان می شویم. اگر هر کدام مان به صورت ژرف به آینده این اطفال بیندیشیم و آنها را از بُعد دیگری بنگریم که دیگر از نعمت سواد بی بهره نمانند و آینده خود را در سرکها و خیابانها از مجبوریت بیهوده سپری نکنند هر کدام شان میتوانند آینده ساز افغانستان باشد
تا چند روز دیگر افغانستان یک آینده جدید را پیش دارد و همه مان دست به دعا خواهیم شد و به آینده افغانستان و سر نوشت این اطفال معصوم افغان دعا خواهیم کرد اگر همه مان به اصل این مسئله تفکر کنیم هر کدام از این اطفال فقیر خیابانی در دلهای شان هزاران آرزو و آرمان دارد که مانند: بسیاری از اطفال همسال خود که با آسایش و آرامش و رفاه زندگی میکند همچنان آسوده و راحت و به دور از مشقت های روزگار زندگی کنند.
پس در چنین مقطع زمانی این کودکان معصوم و درمانده نیاز به همدردی و دلجویی دارد و تنها راه حل این معضله عظیم اجتماعی که امروزه دامن گیر جامعه مان شده و همچنان جامعه را از تحرک اجتماعی باز داشته انتخاب دقیق است که میتوانند آینده افغانستان را به هر نحوی رقم بزنند.
پس در این مدت اندک از خداوند دادگستر توانا استدعا داریم که برایمان رهبر و رهبری سالم عنایت بفرماید تا صدای درد های نهان ملت افغان را بشنود و گوشی شنوا برای شنیدن مشکلات فرد،فرد افغان وافغانستان داشته باشد تا هیچ کودکی به دلیل مجبوریت فقر از تحصیل علم و دانش بی بهره نمانند و دستان مظلومانه خود را به خاطر گدایی به سوی کسی دراز نکنند و همچنان رهبری میخواهیم که برای زخم های هر هموطنش مرحمی باشد بـــــه امید آیــــــــنده نوین و درخشــــــــــان افغـــــــانستــــــان عزیزمان
با اظهار سپاس و امتنان....
نویسنده: "هانیــــــــه صدیقـــی"
