سرانجام، توآوریهای تکنولوژیک در مؤسسه بسیار آسانتر خواهد بود، زیرا کاگران بخوبی می دانند که به دنبال این عقلانی کردن، آنان را اخراج نخواهند کرد.
در هر حال، حتی اگر مؤسسات اقتصادی بکوشند که اشتغال دائم را حذف کنند، با دشواری بسیاد روبه رو خواهند شد، زیرا کارمندان این امتیاز را حق خود می دانند.
دومین نتیجه این است که بدون شک، جهت رویارویی نظام سنتی مدیریت ژاپن با محیط کسب و کاری که بیش از پیش دشوار می شود، روندی تطبیقی وجود خواهد داشت. تطبیق مهمی که هم اکنون در مورد ارتقا و حقوق انجام می شود، مبتنی ساختن تدریجی آنها برشایستگی یا موفقیت فردی به جای سابقه کار است.
حتی در صورتی که این روند ادامه یابد، بازهم تازمانی که اشتغال دائم و خصایص ژاپنی باقی است، عامل سابقۀ کار یکی از مبانی روابط کاری باقی خواهد ماند.
در این چارچوب، «خصیصه» عبارت است از بیزاری عمومی ژاپنیها از رقابت مستقیم با همکارانشان، رقابتی که غالبا به عدم ثبات روحی افراد و هنچنین، ایجاد اختلاف در فعالیتهای سازمانی در اثر کاهش پیوستگی اعضای سازمان منجر می شود.
مسلما ژاپنیها در حال دگرگونیند. آنان بیش از پیش فرد گرا شده اند، و براساس پاره ای از بررسیها به زندگی خصوصی شان بیشتر از زندگی در مؤسسه توجه نشان می دهند.
ژاپنیها نمی توانند از این نظر اریش فروم مبنی بر تاریخ بشر روند فردگرا شدن و آزادی فزاینده است، مستثنی باشند. اما چنین تحولی بسیار طولانی خواهد بود مسلما درآینده نزدیک به وقوع نخواهد پیوست.
