خداوند بزرگ انسان را از مشت خاکی به صورت گل آفرید و در آن روح را دمید وبعد از آن به او عقل و بینایی داد و درآن وقت بود که انسان به عبادت و ستایش خداوندی خود شروع کرد.
خداوند متعال صاحب و مالک تمام دنیا وآخرت، و زمین و آسمان است و هر چیز را به وجه درست و شایسته آفریده است و هیچ چیز را بیهوده نیافریده است وهمچنین انسان، بیهوده و به خاطر کارهای زشت نادرست آفریده نشده بلکه خداوند انسان را به خاطر انجام مسوؤلیت بزرگ خلق کرده که عبارت از عبودیت و زنده گی کردن به اساس نظام الهی می باشد. وخداوند(ج) انسان را اشرف مخلوقات دانسته است زیرا انسان با عقل و فهم خویش خوب وبد را ازهم تفکیک کرده می تواند. ووظیفه انسان است که از این مقام وجایگاه به شکل درست استفاده نماید وبه این مقام عظیم که خداوند متعال برایش عطا نموده، خیانت ننماید همچنین خداوند درآیات زیادی از قرآنکریم واحادیث نبوی در مورد خلقت انسان تأکید زیادی نموده است
خداوند بزرگ بنده گان خود را برای پرستش وعبادت و پر پا داشتن اوامر الهی خلق کرده است. و خداوند متعال هیچ چیزی را بدون حکمت نیافریده ، بلکه هر چیز سبب و دلیلی دارد که آفریده شده است. او خدای یکتاست شریکی ندارد و هیچ معبودی غیر از او نیست واوست خالق و آفریننده هر چیز خورد وکلان
زنده گی انسان مانند یک امتحان بسیار بزرگ است که خداوند از بنده گان خود میگیرد و تمام انسانها به خاطری که به این امتحان مؤفق شوند باید در دنیا عبادت الله تعالی را کرده وبه انجام کارهای نیک تلاش کنند تا که درروز آخرت دچار عذاب نشوند و هر کس که درانجام دادن دستورات الهی غفلت کند و از آن پیروی نکند خداوند متعال جزای آنرا در روز قیامت میدهد و آنرا در آتش جهنم می سوزاند
و خداوند نعمات زیادی را در اختیار انسان گذاشته است و ما باید به طریقه و روش درست ار آن استفاده کنیم ودر هر لحظه زنده گی خود شکر و سپاس خداوند خود را کنیم و خلاصه اینکه ستایش خداوند(ج) از جمله کار های مهم زنده گی می باشد و همچنین هیچ انسانی در این دنیا بیهوده وبی حکمت آفریده نشده است
