دختر و پسری زیاد همدیگر را دوست داشتند ، اما غرورشان اجازه نمیداد تا عشق شان را به یکدیگر ابراز نمایند ، هر دو آنها میگفتند : اگر من عشقم را برایش ابراز کنم ممکن است برایم "نه" بگوید و باعث شکستن و خدشه دار شدن غرورم شود ، هر دو منتظر بودند تا جانب مقابل وارد عمل شود اما غرور این اجازه را برایشان نمیداد
تا اینکه
روزی از روزها برای این دختر خواستگار آمد و مادر و پدر دختر میخواستند که دخترشان را به دیگری بدهند ، دختر مثل همیشه انتظار این را داشت تا پسر بیاید و برایش بگوید : دوستتدارم و با خودش میگفت : او باید بمن پیشنهاد بدهد . روزی دختر و پسر با هم روبرو شدند و هیچکدام نتوانستند عشقشان را ابراز نمایند و تا اینکه دختر را با دیگری نامزد کردند و بالاخره روز نکاح شان شد وقتی پسر خبر شد بسیار ناراحت شد و خواست برود و برای دختر بگوید اما خیلی دیر شده بود و دختر هم با کسی ازدواج کرد که او را دوست نداشت و پسر هم هرگز به عشقش نرسید
این بود آتش غرور که باعث دوری و جدایی شد ، غرور هرگز برای مان وسیلهء کمک نمیشود و پیوند ها را ضعیف و سست میسازد ، پروردگار بزرگ و متعال انسانی را که غرور داشته باشد هرگز دوست ندارد و انسان با غرور هرگز به جایی نمیرسد و چیزی نصیبش نمیشود ، انسانهایی که مغرور زیبایی و پول و ثروت خود هستند و یا برای بدست آوردن چیزی به آنها غرور دست میدهد هرگز به جایی نمیرسند و به زودی خداوند (ج) به آنها میفهماند که غرور هرگز و برای هیچ انسان خوب نیست چرا که انسانها باید همیشه تواضح و فروتنی را اختیار نمایند
نویسنده : امید دورانی
برای رفتن به بلاگ قبلی روی لینک کلیک کنید
