ای کاش می شد،تا چیزی که حق من بود ارزویم نمی شد.چرا؟ چرا من باید همیشه از دست بدهم!به ارزوهایم که اصلا هیچ فکر نمی کنم، چرا که چیزی که حق من است را نم توانم داشته باشم،ارزوها که باز به جایش باشد.

امروز می خواهم یک واقعیت را نوشته وآشکار سازم،شاید برای دیگران جالب نباشد اما برای من حساس ترین چیز در زندگی ام هست که من از بیشتر از هر چیز به ان اهمیت می دهم؛کلمه ئ مقدس دوستی:

شاید خیلی ها به گونه ئ دیگری انرا تعبیر کنند و شایر خیلی ها هم اصلا معنی دوستی را نمی فهمندوشاید خیلی ها هم به ان ارزش نمی دهند،اما من فکر می کنم فقط به خاطر دوستی است که زنده هستم،هر کس حق دارد در زندگی اش یک دوست وهمرازی داشته باشد،گفتم حق دارد؛پس چرا من از این حق محرومم،شاید خداوند در تقدیرم جای نام دوست را خالی مانده است،حال که ندارم پس این همه رنج برای چیست؟ایا در تقدیرم فقط تحمل و انتظار کشیدن جای گرفته است.

خدایا بسیار خسته ام؛از وقتی خود را شناختم با هر کسی که کوشش کردم به طور واقعی دوست باشم،در قلبم هزار کلبه فقط برای دوست ساختم،دوستی که امد کلبه اش را ساخت ودرش را قفل کرد ورفت.دوستانی که به خاطر انها هزاران زخم برداشتم ولی اخمی در صورتم نیامد.در مقابل تمامی مشکلات ایستادگی کردم اما داشتن دوست ارزویم شد.چه شد که حقم تبدیل به ارزویم شد،از دیگران کم نبودم مگر اینکه قدر دوست را می دانم ومعنی دوستی را می فهمم.زندگی ام پر شد از این چراها!با هر کسی دوست شدم از پیشم رفت عاما روزی باز یکی امد قفل قلبم را شکست وبرای همیشه جایش را در قلبم ساختةکسی که به اندازه ئ یک فرشته واقعی برایم ارزش دارد،کسی که در تمام لحظات زندکی کنارم بود،گرچه ما دو جسم هستیم ولی روح ما یکی شده است.

در اغاز گفتم در زندگی من از دوستی چیزی با ارزش تر نیست،چون اصلا چانس دوستی را ندارم تخلصم را (تنها) ماندم.

برای خواندن مطالب قبلی فلم انکس لیسه حوض کرباس میتوانید پیوند زیر را دنبال نماید:http://www.filmannex.com/Hozakarbas-Herat/blog_post

 

افسانه محمدی