اي كه باتمام وجودمي ستايمت، اي كه سراينده تمام زيبايي ها هستي؛اي كه رايحه خوش بهاران را ميتواندرتواستشمام كرد، اي كه براي زنده گيم معنايي پرمعنا بخشيدي

اي باغبان بوستان تربيتم،اي تازه گي بخش جانم، اي سراپامعرفت وبزرگي،مردانه گي رااز شب زنده داري هايت آموختم

اي تك ستاره قشنگ روياهاي من! تودربرابر دردها چه استوارانه چون كوه ايستادي وباتوصبر را،تبسم را چه زيبا آموختم

مادرم،زيباترينم! به يقين كه توشمع خانه هستي وباتو ميتوان هرروشني راروشنتروهر سپيدي راسفيدتر ديد

اي كبوتر پاك وبي آلايش زند گيم! باتوپروازكردن وبي تكلف بودن را چه زيبا ولطيف دريافتم

اي چترنجاتم ازغم! باتوباران مراهيچ پروايي نيست.باتوگردباد زمانه رامرارنگي نيست

مادرم! دراين سراي پراز خاروخس تنها دست نوازشگرتو روح پردردم را نوازشگراست وبس،پس مي بوسم دستان پرازمهرت رااي مهربانترين مهربانان

اي كه قلب رئوفت درپاكي وبزرگي همتايي ندارد،اي كه انديشه سبزت پروازدرعالم آرامش را به ارمغان دارد،اي كه باتوبه سوي معنويت رفتن چه آسان وباشكوهست، چه لطيف است وبي غرور

اي كه دامنت گرمترين،امن ترين ومحكمترين بنياد دل است، توستودني تريني ومحبوبترين كسي هستي كه در روي زمين خاكي توانستم با تمام وجودم احساس كنم

وقتي بر دست هاي مهربانت بوسه ميزنم،تمام فرشته ها مرا ستايش ميكنند وخدا ازعرش برايم بوي فرشته هايش راهديه ميكندومن طعم فرشته ها را ميگيرم

سرنمازدعاكردنت برايم چه مخلصانه است ازدرگاه عاليترين، ازپروردگارت حفظ مرا ميخواهي؛ تويي كه بهترين مأمن مني خواسته ات راچه عاجزانه ازسلطان مهربانان خواستي

پس اي باشكوهترينم! درهرلحظه پرنده كوچكت راپروبالي باش واورا مدام به خداي مهربانت بسپارو رضايتش رادرقبال اين پرنده سرگردان از اوبخواه