پا پوش های جالب 

مسحی :

 

مسحی یا مردم عام آن را مسی نیز می گویند ومسحی تقریبا مانند موزه است .

ساق های بلند دارد مگر کری ندارد .مسحی با جراب ، پای تاوه  و کلوش  پوشیده می شود.

در صفحات  شما کشور ، کابل و اکثر شهرهای  بزرگ وطن ما در گذشته ها علما و روحانیون و ثروتمندان آن را در فصل زمستان می پوشیدند.

جرموق:

جرموق هم پاپوش زمستانی مردانه است . با  جراب و پای تاوه نازک است و کلوش  پوشیده می شود.

جرموق نوعی مسحی است که ساق های کوتاه دارد.

 

پیزار:

 

پیزار را از چرم های عادی می دوزند . در قسمت جلوی سر تسمه یی به شکل تاخ خروس و در قسمت کری آن تسمه یی برای  به دست گرفتن و پوشیدن  پیزار  می دوزند.

انواع پیزار  های  تجملی  هم است که چرم آن را گلدوزی ظریف می کنند.

پیزار مردانه معمولا کلفت و محکم وپای زار زنانه ظریف ، باریک و گادار می باشد .

پیزار که با تار و سند جلا دار و گلاباتون گلدوزی شده باشد آنرا پیزار زری می گویند.

نعلین:

این پاپوش را نجاران از چوب می تراشند و چرم یا تسمهیی را در آن برای سهولت پوشیدن محکم می کنند.

نعلین برای وضو گرفتن پاپوشی مفید است و حالا بیشتر در حمام ها استفاده می گردد.

کفش چوبی:

 

در درواز بدخشان از کندۀ درخت توت یا چهار مغز پاپوشی مشابه بوت می تراشند .

پاپوش سخت و آزار دهندۀ پای است که بدون چمبوس پوشیدن آن مشکل است.

کفش (بوت):

 

چون چرم به پیمانۀ زیاد در وطن ما پیدا می شود بنابر آن در اکثر مناطق کشور ما بوت دوزی از سابق مروج بود .

در شهرها رسته های جداگانه وجود دارد که بوت های مردانه ، زنانه وطفلانه تیار می نمایند .

در گذشته در کشور ما بوت آهو در میان مردمان از شهرت به سزای برخورد دار بود، اما امروز به دلیل تجارت آزاد بوت های وطنی بازار آن چنانی ندارند.