هنر های هفت گانه شامل موسیقی،ادبیات،مجسمه سازی ( پیکر تراشی)، معماری، تیاتر و سینما می باشد هر چند هر کدام این هنرها در برگیرنده بحث طولانی می باشد که در این مقاله به معرفی هر کدام بطور جداگانه میپردازیم.
موسیقی به هر نوا وصدایی گفته می شود، که شنیدنی و خوش آیند باشد موسیقی بیان احساسات انسان است به وسیلۀ اصوات که مهمترین عوامل آن صدا و ریتم می باشد پیشنیان موسیقی را چنین تعریف کرده اند؛ معرفت الحان و آنچه التیام الحان بدان بود بدان کامل شود.
نقاشی به اثری می گویند که رنگ بر روی سطحی مانند کاغذ یا دیوار به جا میگذرد نقاشی نسبت به زبان نوشتاری دارای پیشینه بسیار قدیمی است نقاشی های یافت شده در غارها نشان میدهد که انسان های اولیه با کشیدن نقاشی حیوانات و شکار شان به نوعی خود را آماده نبرد با آنها می کردند قدامت نقاشی در بین انسانها شش برابر قدمت استفاده از زبان نوشتاری است خلاصه آن که نقاشی یک هنر خیال انگیز و جالب می باشد
مجسمه سازی یا پیکر تراشی این هنر یکی از جالب ترین و پیچیده ترین هنر های آدمی است مجسمه شامل کندن کاری هنر مندانه و ظریف است کهن ترین مجسمه را متعلق 3000 سال پیش دانسته اند در عصر قدیم مردمان ماقبل تاریخ مجسمه های از استخوان و عاج می ساختند که امروزه مجسمه سازی از جمله یکی از قدیمی ترین هنر ها جهان محسوب می شود.
معماری معماری هنز ساختن است. عمومی ترین کار معماری طراحی و ساخت خانه ها، پل ها، مساجد، ساختمانهای ادارات، کار خانه ها و بنا ها می باشد معماری با هنر نقاشی، مجسمه سازی و موسیقی تفاوت دارد چرا که معماری نیاز های انسانهای نخستین و سر پناه را در بر می گیرد معماری کشور ما تاریخ 6000 سال دارد.
ادبیات ادبیات هنریست لسانی، که به صورت منثور و منظوم، شفاهی و نگارش پدید می آید شاعر و نویسنده از زنده گی می آموزد و به زنده گی میپردازند آنها از حادثه و رویداد های اجتماعی متاثر شده و با بیان موثر خویش از زنده گی تصاویر زیبا و هنری پدید می آورند. تیاتر تیاتر سینما و تلویزیون از پدیده های ارتباطی ارزشمندی هستند که به کمک آن ها میتوان پیچیده ترین مفاهیم و غنی ترین اندیشه ها را به جامعه جهانی عرضه کرد اگر چه سوابق و تاریخ هر کدام تحولات هر یک از این پدیده ها با هم تفاوت دارند؛ اما از نظر شیوه های بیانی آن ها بر آنچه که این رسانه های ارتباطی را از یکدیگر متمایز میکند، وجوه تکتیکی و روش های اجرایی در عرضه مفاهیم است که در طول تاریخ زمان تحولات چشم گیری یافته است.
سینما در سال 1895م. سینما از ابتدای پیدایش یک هنر نبود؛ بلکه آن را تصویر متحرک می خواندند تقریباً بیست سال طول کشید که سینما تکامل یافت و به عنوان یک هنر شناخته شد در آغاز سینما را یک پدیده علمی صنعتی میدانستند درسال های جنگ جهانی اول سینما به عنوان یک وسیلۀ نمایشی و سرگرمی رونق تجارت یافت و سپس قابلیت های هنر آن نیز رفته رفته توسط فبم سازان 
اروپایی و امریکایی کشف و شگوفا گردید و در همان سالها آن را هنر هفتم نامیدند.
