' آیا سخن گفتن از اینکه فلان زبان اروپایی از فلان زبان آفریقایی غنای بیشتری دارد !! در اساس خود درست است ؟ ' 
' این پرسش خود انگیزه ای شد تا نیک در این خصوص بیندیشم و دستاوردهای این غور و تدقیق را در این مکان تحریر کنم . باری ، گام نخست من در این تحقیق این پرسش بود که آیا میتوان اندیشه ای را جست که قابل تبیین در زبان دیگری نباشد ؟ و بعد دانستم که خیر ، هر اندیشه ای قابل تبیین به هر زبان دیگری نیز هم هست . دستاورد بعدی این بود که زبان خود ' حاوی اندیشه نیست ' ولی حامل آن چرا . زبان افزار بیان اندیشه ای است که قبلا اندیشیده شده و بنابراین حامل آن اندیشه و ناقل آن است . از طرفی اندیشمند با زبان می اندیشد و فکری بدیع را نیز هم عرضه می دارد !! بنابراین ابزار اندیشیدن نیز هست .. بر این نمط دو کارکرد بنیادین زبان های بشری 1- ابزاری برای اندیشیدن 2- ابزاری برای بیان آن اندیشه ، هستند . از طرفی مشاهده می شود که ساختمان زبان ها از جهت فیزیکی کاملا یکی است و هیچ زبانی را نمی توانیم یافت که حروف بیشتری از دو دیگر خود داشته باشد و این یکسان بودگی در ساختار فیزیکالیستی زبان ها ، هر گونه توهمی را در باب فراخ بودن یکی و باریک بودن دیگری از میان می برد ، چه ، فیزیک یکسان دلالتی جز توانمندی یکسان را نمی دارد .
ادامه دارد - بهزاد بابایی