افغان ها در یک دهه اخیر پیشرفت های چشمگیری داشته اند و از این جمله میتوان ا ز فعالیت های بعضی از نهاد ها برای حقوق زنان یاد اوری کرد گرچند که هنوز هم حقوق زنان تامین نگردیده و هنوز هم میتوان گفت که گونه های مختلف از خشونت را در مقابل زنان موجود است. که بعضی از انها انقدر علنی و عام شده اند که در ذهن اکثریت از مردم جانشین شده و انرا یک امر معمولی و عادی تلقی میکنند و در صورت دیدن و مواجه شدن با چنین اعمال در مقابل ان عکس العمل نشان نداده و از ان جلوگیری نمیکنند.
از جمله میتوان از حرف ها یا به گفته عامیانه پرزه های کوچه وبازاری و اذیت های جنسی روی سرک ها که پسران جوان و در بعض اوقات حتی مرد های بزرگ سال در مقابل طبقه اناث انجام میدهند نامبرد .در این اواخرب این چنین اعمال زشت به جای این که کم شود زیاد شده و به اوج خود رسیده است .
یکی از شبکه های تصویری افغانستان را از لحاظ خشونت های که در مقابل زنان انجام مییشود زندان بزرگی میخواند و میگوید زنان در افغانستان چون زندانی اند اما بنظر من وضیعت زن های افغان از زندانی بد تر است چون حد اقل در زندان یک زندانی هر لحظه بدون هیچگناه و خطایی تحقیر و توهین نمی شود اما متاسفانه در ای کشور با وجود همه مشکلات که زنان با ان سر دچار اند یکی از مشکلات جدی هم همین اذیت های خیابانی یا کوچه و بازار است همین که یک خانم از منزل خود خارج میشود با دده ها حرف بیجا تحقیر امیز و حتی اذیت های جنسی روبرو میشود بعضی اوقات حتی به سن و سال یک خانم هم توجه نمی شود.
و عده یی به چنین طرز فکر اند که گویا طرز لباس پوشیدن و ارایش نمودن خانم ها باعث میشود تا مورد اذیت قرار گیرد اما این نیز انقدر بجا نیست جون بار ها شاهد بوده ایم که خانم که چادری بر سر دارد و یا دختران مکتب که اصلا ارایش نمیکنند وبا لباس منظم ملبس هستند مورد اذیت قرار میگیرند.
اینکه فقط توقع داشته باشیم تا پولیس ویا هم نهاد های با صلاحیت دیگر از این چنین اعمال جلوگیری کنند لاید ما خود دست بکار شویم و در این عرصه والدین بزرگان ملا های مساجد میتوانند نقش عمده و برجسته ای داشته باشند
