هر چیزی را که انسان از دست میدهد یا کدام آرازویش می شکند ممکن است آنرا دوباره بدست آورد لیکن زمان و,وقت که اگر در آن کوتاهی ورزی محال است دوباره به گذشته برگردی و هیچ امیدی برای بازگشت نیست.

ا

نسان زمانی عاقل شمرده میشود که در مقابل زمان حساس باشد,فرصت طلب باشد,زمان را بازی دهد نگزارد زمان او را بازی دهد. یک اندرز است که میگوید(زمان همچون شمشیر است که اگر تو آنرا قطع نکنی,تو را قطع میکند) کسانی که فکر میکنند همیشه بروی زمین جاودان هستند و سرنوشت و زنده گی شان با زمین پیوند و گره خورده است بدون شک آنان گروهی فریب خورده زمان هستند زمان را دست کم گرفته از فردای خود غافلند و فکر میکنند زمان را میتوانند بازی بدهند آنان در این بازیگری غرق بوده تا که پلکهای چشم را بر هم نهاده غرق آبشار زمان می گردند.بسیار زیاد حیرت انگیز است نمی دانم پرا این باشنده گان زمین بزرگترین سرمایه خود را به لهو و عبث می گذرانند ولی زمان اصلا به آنان توجه نمیکند زمان بیکار نیست منتظر شان بماند تا آنان از خواب غفلت بیدار شوند تقدیر با جدیت کار خود را میکند و فرشتگان هکراه شان تمام اعمالشان را ثبت و در روز قیامت مواخذه و محاسبه می گرداند.

انسان دانا و هوشیار وقت را بسیار با ارزش می داند و از لحظه لحظه آن استفاده میکند چون میداند زمان عمر وی است هر لحظه ی که میگذرد از هر لحظه عمرش کم میشود ولی شخصی که به زمان ارزش قایل نشود بی گمان خود کشی کرده است بعضی ها فکر میکنند ما ایستاده ایم سالها,ماه ها,هفته ها روزها میگذرد ولی در حقیقت ما بسوی خود روان هستیم این زمان است که ایستاده است.

زمانه ای که عمر انسان را,قدرت وجود انسان را می بلعد و بطورت ما چین و چروک میندازد این بزرگترین فرصت ما است تا توشه ی برای فردای ما جمع گردد.بعضی انسان ها می گویند روز میشود شب میشود,روز میشود شب میشود یعنی چی؟خداوند(ج)شب را جانشین روز و روز را جانشین شب گردانیده تا ما روز آنرا دریابیم الله (ج)این شب و روز را بیهوده نیافریده است بلکه دنیا همانند میدان مسابقه فوتبال است که هر کی گل بزند هم امتیاز بر تیمش کسب میشود و هم باعث خشنودی مربی اش میشود یعنی اینکه هر کی در دنیا زحمت بکشد,زنج ببرد,عرق بریزاند,اعمال نیکو انجام بدهد و از اعمال پست دوری کند هم باعث افتخار اسلام و با عث خشنودی الله(ج) و جضرت محمد(ص) میشود و هم مقام او در نزد خداوند(ج)بالا میرود.چون بر ما مسلمانان به ارزش دادن زمان اهمیت قایل شده است و آنرا گنج مسلمین و بزرگترین فرصتسان میداند.

انسان باید شکستی که در زنده گی میخورد از آن عبرت بگیرد و آنرا سرمشق زنده گی اش و آینده اش قرار دهد چنانچه الله(ج)میفرمایند:

(اولا یرون یفتون فی کل علم مره او مرتین ثم لا یتوبون و لا هم یذکرون)

(آیا منافقان نمی دانند که در هر سالی یک بار دو یا بیشتر مورد آزمایش قرار میگیرند توبه نمی کنند و عبرت نمیگیرند و بیدار و هوشیار نمی شوند)

بعضی از انسان ها وقت را به فراموشی و آرامش میکشند اینان احمقانی هستند که با عمر خود بازی میکنند چنانچه حسن بصری میگوید(هر روزی که سپیده میدهد یکی از طرف حق نداعی زند:ای فرزند آدم,من آفریده جدیدم و بررفتار و کردار شما شاهدم پس از من با اعمال صالحانه ات توشه ای (برگیر زیرا من تا روز قیامت بسوی تو برنمی گردم

بعضی از گروهان هستند که اوقات فراغت خود را در کار های بیهوده می گذرانند نه تنها وقت خود را ضایع میکنند بلکه وقت طرف مقابل را نیز میشکنند چنانچه رسول الله (ص)میفرمایند:

(نعمتان مبعوث کثیر من الناس:الصحه و الفراغ)

(دو نعمت است که بیشتر مردم در آنها مغبون هستند یکی تندرستی و دیگری اوقات فراغت که قدر هیچ کدام را نمی دانند)

یکی از راه های پیش گیزی از ضایع شدن وقت در دین اسلام سحر خیزی است و این بر ما واجب و فرض است که بیداری کامل قبل از طلوع خورشید داشته باشیم در حدیثی آمده است:

(الهم بارک لامتی فی یکورها)

(خداوند سحر خیزی امت مرا مبارک گرداند امابعضی گروه خسران زده هی هستند که تا وقت چاشتگاه در خواب غفلت اند در حالی که و دیگران با زمان مبارزه می کنند پس دانیم که انسان باید از گدشت زمان بهره ببرد و لحظات گران بهای خود را در کار های بیهوده سپری نکند آنر بزرگترین فرصت و بزرگترین سرمایه خود بداند این را بدانید ای مردم زمان یا دوست مهربان است یا دشمن سخت ولجوج