فرخنده بانوی ۲۷ ساله افغان از قربانی خشونت های اخیر در افغانستان بوده است. متهم کردن فرخنده به بهانه ای آتش کشیدن پاره های قرآنکریم و آتش زدن وی از سوی اوباشان و مردمان بی رحم، از دردناک ترین خشونت ها علیه زنان افغانستان عنوان شده است.
قضیه بانو فرخنده یک بار دیگر چهره ای مردم افغانستان را نسبت به جهانیان بدبین کرده، و این عملکرد آنان ارزش های انسانی و ایمانی ایشان را زدوده است. دامن خشونت ها تا لگدمال کردن بانوی بیگناه روی مظهر عام خود نمایانگر ضعف در دانش و آگاهی مردم از شریعت و قانون بوده، و وجود عاملان شهادت فرخنده مهر تاکید بر آنست.
مسوولیت گریزی پولیس در مقابل خشونت علیه فرخنده عامل اهم برای حیات نبودن وی بوده است، که آنان می توانست خویش را از غفلت وظیفوی مدتی رها کنند و از وقوع این فاجعه جلوگیری نمایند، تا امروز قضیه فرخنده سبب انفعال جامعه ما برای دیگران نمی بود. حضور جمعیت عظیم دور تا دور قتل گاه و رصد ایشان بدون واکنشی برای حفظ فرخنده نشانه ای کم خردی، افراطی گری و تعصب بوده، که در دین ناپسند است.
حالا دیگر مهم نیست که به چه دلیل عده‌ای بر سر فرخنده بی پناه ریختند و وی را تا پای مرگ شکنجه کردند، بلکه مهم اینست که دختری یکه و تنها مدتها، چه بسا ساعت‌ها، در زیر چشم صدها نظاره گر ، به شمول ناظر، نظامیان، عکاسان اماتور، حاملان مبایل و رهگذران بی خیال، لت و کوب، و بعد سوزانده شد، بدون آنکه کوچکترین واکنش از کسی در جهت مقابله با این خشونت و دفاع از بی‌پناهی به عنوان یک انسان سرزده باشد.
شبکه زنان افغان به عنوان صدای هر زن افغان این واقعه را مایه تاسف دانسته، ضمن همبستگی و همدردی شان به خانواده ای فرخنده از سران حکومت وحدت ملی خواستار به کیفر رساندن محرکان اصلی شورش و عاملان آن است.
