.دویده ودویده درکنارش رفتم از دوربرایم لبخندوتبسم خیلی عاجزانه ومعصومانه کردازآنجا وازنگاه های گرم ومرتبش فهمیدم
که دردلش عقده های است که گره خورده............اشک هایی است که درنگاه هایش حلقه زدندودرسکوت مبهمش حرف یی
...........که ازعمق دل سخن می زند....................قدم هایم آ رام تر برداشتم تااین همه حرفای که من ازسوی او خوانده.بودم بهتروآرامتر وزیباتربه گوش وچشمانم برسید............ناگهان متوجه شدم که درزیرلب هایش چیزی می گفت..وبعدبه آسمان نگاه کرد
باخودگفتم چه حتمی گویم آرام آرام که به او نزدیک شدم حرفایش کم کم این طور به گوشم رسید.خدایا.شاگرد.استاد.روزحشر.مرگ .آخرکلمه صمیمانه گفت!!وقتی به استادمحترم نزدیکترشوم سکوت کردبازهم باچشمان ولبان تبسم آمیزش که هی به دلم چنگ می زد به صورت غمنکم لبخندزدوگفت سلام درحالیکه من باید به او می گفتم!!درنفست خجالت کشیدم ولی گفت خجالت نکش الان به مکتب نیستیم که برایت بگویم برایم استادان خود احترام بگزار.همینکه از دورمن راشناختی وکنارم آمدی برایم کافیست.گفت چرا گفتم از برکت تو اینجا رسیدم گفت چطور چه کارکردی !!!!!!!!!!!!گفتم از سخننت که می گفتی (ناامیدنشوید)استفاده کردم کوشیدم تا اینکه اکنون کسی هستم که درهر چهارقدم مردم مراحترام می کنند استادم گفت پس واقعاکه تودخترخوشبختی هستی گفت توبیاتا رویت ببوسم این طور دخترابرای من ارزش دارند که به انداز ه دنیا هم برابر نمی شود.گفتم چطورناامیدنشوم خندیدم وگفت این که کاری نیست که شماشاگردباشیدفقط غورور راپائین گزاریدامیددارباشید هر دری بسته ی کلیددارد(اشکهاتیزتیزازچشمان عسل رنگش افتاد!!!!)گفتم چه شده که گفت مرگ هم کلیددارد دروازه اش .گفتم دارولی دست خد است !!اشکهایشتیز تیز تر شد گفت برایم که دیدی به مرگ امیدواربودم که حالا نیستم نا امید شدم در حالی که خودم می گفتمناامید نشوید دردش بی انتهابود!!!!انگارکسی را نداشت در جاده قدم گذاشت که نا گهان موتر وحشیانه آمدواورابه کام مرگ داد در آخرین نفس هایش گفت یادت باشدکه( ناامیدنشویددر آخر فهمیدم که دعای زیرلبش چی بود وآن هم این جمله بود که می گفت خدایا:مرا شاگرد استادی کن که بعد از مرگ در روزحشر صمیمانه ازم شفاعت کند آه معلم عزیزم روحت شادبادویادت گرم
