مسألۀ فساد در تمام ادوار گریبانگیر دولت ها بوده و امروزه دیگر یک مسألۀ محلی نبوده بلکه یک پدیدۀ جهانی میباشد،که تمام جامعه و بخش های اقتصادی را متأثرمیسازد ویگانه مانع در راه پیشرفت اقتصادی واجتماعی میباشد.
فساد اداری را میتوان سؤ استفاده از قدرت دولتی برای منافع شخصی بیان نمود و این درحالیست که فساد اداری به منافع یک تعداد محدود تمام میشود،سر انجام برای جامعه،سکتورهای خصوصی ودولت ها گران تمام میشود.
زمـانی دریک مملکت میتوانیم بگوئــــیم که فسـاد وجـود ندارد که حکومـت،مردم را از فقر نجات داده،سـویۀ تـعلیم را بـلند بـرده،امنـیت مرزهارا بهبود بخشـیده،ساحۀ آزادئ شخصی را وسـعت داده،اقتصادمناسب وبرنامه های طویل مدت انکشافی را تقویت بخشد.
اما فساد در افغانستان چنان پدیدۀ گسترده ای شده که مهار نمودن آن یک چالش برطرف ناشدنی به نظر میرسد. همچنان فساد اداری در سطوح بالا توسط مقامات عالی رتبه،یعنی حکومت تونگران،یکی از تهدید های خاص علیه حاکمیت قانون در کشورهای رو به انکشاف است. اینگونه فساد حسابدهی مالی رامتضرر ساخته،از سرمایه گذاری خارجی جلوگیری می کند،وبه کشوری مانند افغانستان که برای توانمندی اقتصادی نیاز به سرمایه گذاری دارد گران تمام میشود ومسائل مهم مانند مبارزه با فقر را نامؤثرمی سازد.
یعنی شفافیت دولت نقش مهمی در مبارزه با فساد دارد.همچنان درکنار آن جامعۀ مدنی یکی ازشرکای عمده درکاهش فساد درافغانستان میباشد.یعنی دولت به تنهایی خود اصلاحات راآورده نمیتواند،حتی زمانیکه رهبری بسیار قوی نیزداشته باشد، بدون تحرک جامعۀ مدنی مبارزه با فساد در افغانستان بی اثر خواهد بود.
