من مدت 13 سال در ولایت هرات زندگی کردم.  مکتب را همان جا شروع کردم  و از صنف اول الی صنف نهم در ولایت هرات به اتمام رسانیدم بعدا نسبت به مشکلات که در ان ولایت داشتیم راهی به طرف شهر کابل شدیم چهار سال است که در کابل زندگی میکنیم. از صنف نهم شروع به ادامه درس خواندن کردم. این دوره که در کابل گزراندم بسیار یک دوره خوب و خوشایند بود برایم. و در این دوره بسیار کوشش میکردم که همیشه همرای همصنفی های خود برخورد خوب و خوشی داشته باشم.  من با انها بسیار صمیمی بودم و دوست شان داشتم انها هم مره دوست داشتن. همیشه کوشش میکردم که با همه برخورد خوب داشته باشم. تا هیچ کس از من ناراحت و ازرده نباشد.

در این مدت که ان جا بودم بسیار خوش میگزشت. همرای همگی خوب بودم و دوست شان داشتم. اما متاسفاته یکی از بهترین و دوست داشتنی ترین دوستم که بسیار برای من عزیز بود او را از دست دادم در یکی از حملات انتحاری که در شهر کابل رخ داد. با از دست دادن او تا چند وقت من هم مکتب رفته نتانستم بعدا به بسیار مشکل صنف یازده را در کابل به اتمام رساندم. بسیار برای من درد ناک بود هیچ وقت در فکر از دست دادن او نبودم اما دشمنان این وطن او را از پیش همگی گرفت و یک اولاد را از مادر و پدرش جدا کرد  اگر این دشمنان در این وطن باقی بماند همین قسم احملات انتحاری ادامه پیدا کند. تمام عزیزان دل مان را از پیش ما خواهد گرفت.امیدوار هستم دشمنان این وطن از بین برود تا ما هیچ کسی را از دست ندهیم . همیشه دعای من این است که در وطن ما صلح و آرامی باشد.

بعد از آن حادثه رفتم در ولایت نیمروز و در ان جا ادامه دادم. ان جا بسیار مشکلات را دیدم دور از پدر مادر و فامیل در یک جای بسیار خسته کن. جای که به یک امید بعد از 18 سال با چقدر شوق و علاقه اما ؟  خوب بالاخره با مشکلات و تنهای صنف دوازده را هم به اتمام رساندم. بعد از به اتمام رساندم مکتب به بسیار خوشحالی به طرف خانه رفتم اما من افسوس به این میخورم نتوانستم دوره مکتب خوب داشته باشم.در یک جای ودریک مکتب خلاس کنم. دوران مکتب بسیار یک دوران خوب است اما متاسفانه من نتوانستم به چیز که من میخواستم رسیدگی کنم.ارزوی من در یک صنف و یک مکتب اتمام رساندن دوره مکتب من بود.