اولین چیز هیچ وقت کسی را به خاطر چهره مسخره نکنید چون وقتی شما یک شخص را به خاطر چهره اش مسخره یا توهین میکنیدشخص مقابل را از زنده گی نا امید میسازید
و شما باعث میشوید تا ان شخص روحیه در مقابل جامعه و شما دارد از دست بدهد و دیگر نخواهد خود را در مقابل شما ظاهر کند و این شما هستید تا زنده گی ان شخص را برهم میزنید اگر بهتر فکر کنیم این خداوند است که باید تصمیم بگیرد که کی زیبا وکی بدقیافه است خوب حالا بهتر نیست تا این انتخات را برای صاحب اش بگذاریم
و نظریه های بی مفهوم و بی مورد ارایه نکنیم به جای اینکه چهره شخص را مسخره کنیم باید با او مواردی استفاده کنیم که خداوند برای ان شخص اعطا فرموده کسی که چهره نداشت به این مفهون نیست که به درد هیچ چیز نمی خورد
دوم اینکه والدین
شاید در جهان اشخاص زیادی باشد که از طرف والدین خود مشکلات زیادی داشته باشند ولی خودشان اشخاص کامل و پر سهم جامعه باشند ما نمی توانیم انها را به خاطر والدین شان به دلایل مختلف مثل شراب خور دوزد ادم کش عاشق ناکام وغیره مسخره کنیم
و سوم اینکه ذاتگاه یکی از عواملی است که نباید کسی را بر سر ان مورد تمسخور قرار دهیم چون امکان دارد که اشخاصی در جاه های غیر قابل زیست یا غیر طبیعی متولد شده باشند هیچ وقت نباید ان ها را تمسخور کنیم
و این موضوع حتا باعث دشمنی هم بین شما شده میتواند بر حسب شرح این موضوعات شما هیچ وقت نباید دوستان و حتا دشمنان خود را بر اساس این سه موضوع مسخره کنیم
عقل سالم در بدن سلیم است
